Brodnicki Park Krajobrazowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 31: | Linia 31: | ||
| − | Park zajmuje centralną część Pojezierza Brodnickiego. Rzeźbę terenu kształtują równolegle przebiegające głębokie rynny subglacjalne (do głębokości około 40 m), rozcinające powierzchnię sandru brodnickiego (rynny: Strugi Brodnickiej i Skarlanki). Występują również formy akumulacji glacjalnej: moreny czołowe (Wichulec, Zbiczno) oraz kemy i ozy (okolice Pokrzydowa). Obszar wysoczyzny morenowej i sandru, poza rynnami subglacjalnymi, urozmaicają różnej wielkości obniżenia wytopiskowe. Na terenie Parku znajduje się około 45 jezior, w większości występujących w rynnach subglacjalnych, układających się w charakterystyczne równoległe ciągi. Sześć jezior ma powierzchnię ponad 100 hektarów. Wody stanowią łącznie 8,5% powierzchni Parku. Ponad 60% obszaru Parku zajmują lasy. Dominującym typem zbiorowisk roślinnych są lasy. Wśród zbiorowisk borowych przeważają bory świeże, rzadziej spotykane są bory suche i mieszane. Lokalnie występują również płaty boru bagiennego (na śródleśnych torfowiskach w otoczeniu jezior). Interesujące są również różne postacie grądów. Najbardziej powszechne są grądy wysokie (dębowo-grabowe). W składzie grądów występują prawie wszystkie gatunki rodzime drzew liściastych: [[lipa drobnolistna|lipy]], [[klon jawor|klony]], [[dąb szypułkowy|dęby]], [[buk zwyczajny|buki]]. | + | Park zajmuje centralną część Pojezierza Brodnickiego. Rzeźbę terenu kształtują równolegle przebiegające głębokie rynny subglacjalne (do głębokości około 40 m), rozcinające powierzchnię sandru brodnickiego (rynny: Strugi Brodnickiej i Skarlanki). Występują również formy akumulacji glacjalnej: moreny czołowe (Wichulec, Zbiczno) oraz kemy i ozy (okolice Pokrzydowa). Obszar wysoczyzny morenowej i sandru, poza rynnami subglacjalnymi, urozmaicają różnej wielkości obniżenia wytopiskowe. Na terenie Parku znajduje się około 45 jezior, w większości występujących w rynnach subglacjalnych, układających się w charakterystyczne równoległe ciągi. Sześć jezior ma powierzchnię ponad 100 hektarów. Do największych z nich zalicza się: Wielkie Partęczyny (324 ha), Bachotek (211 ha), Sosno (188 ha), Łąkorz (162 ha), Głowińskie (131 ha), Zbiczno (129 ha) i Ciche (111 ha). Wody stanowią łącznie 8,5% powierzchni Parku. Ponad 60% obszaru Parku zajmują lasy. Dominującym typem zbiorowisk roślinnych są lasy. Wśród zbiorowisk borowych przeważają bory świeże, rzadziej spotykane są bory suche i mieszane. Lokalnie występują również płaty boru bagiennego (na śródleśnych torfowiskach w otoczeniu jezior). Interesujące są również różne postacie grądów. Najbardziej powszechne są grądy wysokie (dębowo-grabowe). W składzie grądów występują prawie wszystkie gatunki rodzime drzew liściastych: [[lipa drobnolistna|lipy]], [[klon jawor|klony]], [[dąb szypułkowy|dęby]], [[buk zwyczajny|buki]]. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 47: | Linia 47: | ||
| − | + | Flora Parku cechuje się dużym bogactwem i różnorodnością gatunków. Występuje tu ok.. 950 gatunków roślin naczyniowych, z czego wiele z nich to gatunki objęte ochroną całkowitą lub częściową a także gatunki reliktowe. Na szczególną uwagę zasługują: [[zimoziół północny]], [[zawilec wielkokwiatowy]], [[marzanka wonna]], [[kopytnik pospolity]], [[turówka leśna]], [[pluskwica europejskia]], [[pełnik europejski]], [[orlik pospolity]], [[lilia złotogłów]], [[obuwik pospolity]], [[storczyk plamisty]], [[storczyk szerokolistny]], rosiczki, [[podkolan biały]], [[wawrzynek wilczełyko]], [[widłak jałowcowaty]], [[widłak spłaszczony]], [[goździk piaskowy]] i [[goździk kosmaty]]. | |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 54: | Linia 54: | ||
| − | + | Najcenniejsze obszary Brodnickiego Parku Krajobrazowego chroni 8 rezerwatów przyrody. Są to 3 rezerwaty leśne "Mieliwo", "Retno" i "Las Cielęta", 3 rezerwaty torfowiskowe "Stręszek", "Okonek" i [[Rezerwat Żurawie Bagno|"Żurawie Bagno"]], oraz 2 rezerwaty florystyczne [[Rezerwat Wyspa na jeziorze Wielkie Partęczyny|Wyspa na jeziorze Wielkie Partęczyny"]] i "Bachotek". | |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 61: | Linia 61: | ||
| − | + | Oprócz atrakcji przyrodniczych na obszarze Brodnickiego Parku Krajobrazowego występuje szereg zabytków kultury materialnej. Wśród nich są m. in. pozostałości osad palowych nad jeziorem Łąkorz i Robotno. | |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 22:19, 5 kwi 2014
| Brodnicki Park Krajobrazowy | |
| | |
 Logo Brodnickiego Parku Krajobrazowego | |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1985 |
| Powierzchnia | 16685 ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Brodnicki Park Krajobrazowy | |
| Położenie na mapie Polski  Brodnicki Park Krajobrazowy | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Brodnicki Park Krajobrazowy
Spis treści
O Parku
Brodnicki Park Krajobrazowy (został utworzony w 1985 roku jako 25 park krajobrazowy w Polsce. Siedzibą dyrekcji jest Grzmięca koło Pokrzydowa. Powierzchnia Parku wynosi 16 685 ha (12 349 ha w województwie kujawsko-pomorskim i 4336 ha w województwie warmińsko-mazurskim). Park położony jest na terenie 6 gmin: Brodnica, Brzozie, Jabłonowo Pomorskie, Zbiczno, Biskupiec i Kurzętnik (dwie ostatnie wchodzą w skład województwa warmińsko-mazurskiego). Celem utworzenia Parku była szeroko pojęta ochrona najbardziej wartościowej pod względem przyrodniczym i krajobrazowym części Pojezierza Brodnickiego. W 2005 r doszło do powiększenia Parku o jezioro Bachotek i tzw. Bagienną Dolinę Drwęcy, która jest cenną ostoją ptactwa wodno-błotnego (Obszar Natura 2000).
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Park zajmuje centralną część Pojezierza Brodnickiego. Rzeźbę terenu kształtują równolegle przebiegające głębokie rynny subglacjalne (do głębokości około 40 m), rozcinające powierzchnię sandru brodnickiego (rynny: Strugi Brodnickiej i Skarlanki). Występują również formy akumulacji glacjalnej: moreny czołowe (Wichulec, Zbiczno) oraz kemy i ozy (okolice Pokrzydowa). Obszar wysoczyzny morenowej i sandru, poza rynnami subglacjalnymi, urozmaicają różnej wielkości obniżenia wytopiskowe. Na terenie Parku znajduje się około 45 jezior, w większości występujących w rynnach subglacjalnych, układających się w charakterystyczne równoległe ciągi. Sześć jezior ma powierzchnię ponad 100 hektarów. Do największych z nich zalicza się: Wielkie Partęczyny (324 ha), Bachotek (211 ha), Sosno (188 ha), Łąkorz (162 ha), Głowińskie (131 ha), Zbiczno (129 ha) i Ciche (111 ha). Wody stanowią łącznie 8,5% powierzchni Parku. Ponad 60% obszaru Parku zajmują lasy. Dominującym typem zbiorowisk roślinnych są lasy. Wśród zbiorowisk borowych przeważają bory świeże, rzadziej spotykane są bory suche i mieszane. Lokalnie występują również płaty boru bagiennego (na śródleśnych torfowiskach w otoczeniu jezior). Interesujące są również różne postacie grądów. Najbardziej powszechne są grądy wysokie (dębowo-grabowe). W składzie grądów występują prawie wszystkie gatunki rodzime drzew liściastych: lipy, klony, dęby, buki.
Zwierzęta
Fauna Parku jest reprezentowana m.in. przez szczególnie bogatą i zróżnicowaną awifaunę. Naliczono około 130 gatunków ptaków gnieżdżących się. Największymi osobliwościami są: bielik, orlik krzykliwy, bocian czarny, bąk, błotniak stawowy i zbożowy, kania czarna i ruda, trzmielojad, myszołów zwyczajny, krogulec, jastrząb, kobuz, puszczyk, sowa uszata, żuraw, perkoz dwuczuby i rdzawoszyi, rybitwa zwyczajna, rybitwa czarna, dzięcioł duży, dzięciołek, sikory, wilga, strzyżyk, drozd śpiewak, świergotek drzewny, dzwoniec, trznadel.
Od 1994 roku na terenie Parku prowadzi się reintrodukcję sokoła wędrownego. Powodzeniem zakończyła się też reintrodukcja bobra. Z innych grup systematycznych fauny można spotkać prawie wszystkie rodzime gatunki płazów (w tym rzadkie, jak traszka grzebieniasta i rzekotka drzewna) oraz gady, takie jak żmija zygzakowata i jaszczurki. Obok największego polskiego gryzonia – bobra, bytuje tu wydra, piżmak, nornica ruda, rzęsorek a także liczni przedstawiciele nietoperzy. W wodach Parku, oprócz wielu gatunków ryb słodkowodnych, występuje bardzo zróżnicowana fauna bezkręgowców: pijawki, liczne małże (np. skójka i szczeżuja) i ślimaki (błotniarka, zatoczek, zawójka), rak pręgowany i – bardzo rzadko – ]]rak błotny]]. Liczna jest fauna owadów, która wymaga dokładniejszego zbadania.
Rośliny
Flora Parku cechuje się dużym bogactwem i różnorodnością gatunków. Występuje tu ok.. 950 gatunków roślin naczyniowych, z czego wiele z nich to gatunki objęte ochroną całkowitą lub częściową a także gatunki reliktowe. Na szczególną uwagę zasługują: zimoziół północny, zawilec wielkokwiatowy, marzanka wonna, kopytnik pospolity, turówka leśna, pluskwica europejskia, pełnik europejski, orlik pospolity, lilia złotogłów, obuwik pospolity, storczyk plamisty, storczyk szerokolistny, rosiczki, podkolan biały, wawrzynek wilczełyko, widłak jałowcowaty, widłak spłaszczony, goździk piaskowy i goździk kosmaty.
Ochrona przyrody
Najcenniejsze obszary Brodnickiego Parku Krajobrazowego chroni 8 rezerwatów przyrody. Są to 3 rezerwaty leśne "Mieliwo", "Retno" i "Las Cielęta", 3 rezerwaty torfowiskowe "Stręszek", "Okonek" i "Żurawie Bagno", oraz 2 rezerwaty florystyczne Wyspa na jeziorze Wielkie Partęczyny" i "Bachotek".
Ciekawostki
Oprócz atrakcji przyrodniczych na obszarze Brodnickiego Parku Krajobrazowego występuje szereg zabytków kultury materialnej. Wśród nich są m. in. pozostałości osad palowych nad jeziorem Łąkorz i Robotno.
Bibliografia
Poznajemy Parki Krajobrazowe Warmii i Mazur. Fundacja Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich, Mazurskie Centrum Edukacji Ekologicznej: Giżycko, 2011 [1]
