Piotraszewo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
Linia 42: | Linia 42: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
− | Wieś lokowana | + | Wieś została lokowana w dniu 13 grudnia 1335 roku. Nadania dokonał wójt krajowy [[Henryk Luter]]. 60 łanów ziemi na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] otrzymał zasadźca o imieniu Piotr. Oprócz urzędu sołtysa oraz 6,5 łana ziemi otrzymał również… karczmę. W przywileju lokacyjnym wspomniany był również obowiązek uposażenia miejscowej świątyni. Proboszcz Piotraszewa po raz pierwszy pojawił się w źródłach z roku 1363. 40 lat później biskup [[Henryk Sorbom]] przekazał wsi dodatkowe 12 łanów lasu. W 1451 roku kolejny biskup [[Franciszek Kuhschmalz]] nadał wsi posiadłość Lamoten, liczącą wówczas 6 łanów. Kościół został wzniesiony w trzeciej ćwierci XIV wieku. Jego konsekracji w roku 1580 dokonał biskup [[Marcin Kromer]]. Od 1622 roku kościół w Piotraszewie był z pewnością siedzibą parafii |
− | Proboszcz w | + | |
− | + | 20 stycznia 1631 roku przywilej lokacyjny wsi został potwierdzony przez [[Michał Erazm Działyński| Michała Erazma Działyńskiego]] – administratora biskupstwa. W 1656 roku Piotraszewo było zamieszkane przez sołtysa i 16 chłopów; we wsi działała karczma. W 1688 roku miejscowość liczyła 38 mieszkańców. Wykazy z lat 1702 i 1767 odnotowują istnienie Piotraszewa jako wsi chłopskiej. W 1817 roku wieś składała się z 54 domów, zamieszkanych przez 267 osób. W 1939 roku miejscowość liczyła 537 mieszkańców. | |
− | + | Po [[II wojna światowa| II wojnie światowej]] wieś nosiła nazwę Pietrzwałd lub Piotrowice. [[Gmina Piotraszewo|Gminę Piotraszewo]] powołano do życia z dniem 23 października 1945 roku. Pierwszym wójtem obrano [[Wacław Grotkowski| Wacława Grotkowskiego]]. Jesienią 1945 roku we wsi zaczęła działać siedmioklasowa szkoła podstawowa. Piotraszewo zelektryfikowanoa dopiero w 1960 roku. | |
− | Po II wojnie światowej Piotraszewo zostało wsią sołecką i funkcjonuje tutaj szkoła podstawowa. W | + | |
+ | Po II wojnie światowej Piotraszewo zostało wsią sołecką i funkcjonuje tutaj szkoła podstawowa. W Piotraszewie działa jednostka [[Ochotnicza Straż Pożarna w Piotraszewie| Ochotniczej Straży Pożarnej]]. | ||
Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach: | Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach: |
Wersja z 15:49, 12 gru 2013
Piotraszewo | |
| |
Kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła w Piotraszewie
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | olsztyński |
Gmina | Dobre Miasto |
Liczba ludności (2010) | 217 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Piotraszewo (niem. Peterswalde) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dobre Miasto. Do 1954 roku siedziba gminy Piotraszewo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w roku 2010 była zamieszkana przez 217 osób. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Józef Sałuka[1].
Spis treści
Położenie
Miejscowość jest położona w północnej części Pojezierza Olsztyńskiego, w odległości 16,4 km na północny zachód od Dobrego Miasta.
Dzieje miejscowości
Wieś została lokowana w dniu 13 grudnia 1335 roku. Nadania dokonał wójt krajowy Henryk Luter. 60 łanów ziemi na prawie chełmińskim otrzymał zasadźca o imieniu Piotr. Oprócz urzędu sołtysa oraz 6,5 łana ziemi otrzymał również… karczmę. W przywileju lokacyjnym wspomniany był również obowiązek uposażenia miejscowej świątyni. Proboszcz Piotraszewa po raz pierwszy pojawił się w źródłach z roku 1363. 40 lat później biskup Henryk Sorbom przekazał wsi dodatkowe 12 łanów lasu. W 1451 roku kolejny biskup Franciszek Kuhschmalz nadał wsi posiadłość Lamoten, liczącą wówczas 6 łanów. Kościół został wzniesiony w trzeciej ćwierci XIV wieku. Jego konsekracji w roku 1580 dokonał biskup Marcin Kromer. Od 1622 roku kościół w Piotraszewie był z pewnością siedzibą parafii
20 stycznia 1631 roku przywilej lokacyjny wsi został potwierdzony przez Michała Erazma Działyńskiego – administratora biskupstwa. W 1656 roku Piotraszewo było zamieszkane przez sołtysa i 16 chłopów; we wsi działała karczma. W 1688 roku miejscowość liczyła 38 mieszkańców. Wykazy z lat 1702 i 1767 odnotowują istnienie Piotraszewa jako wsi chłopskiej. W 1817 roku wieś składała się z 54 domów, zamieszkanych przez 267 osób. W 1939 roku miejscowość liczyła 537 mieszkańców. Po II wojnie światowej wieś nosiła nazwę Pietrzwałd lub Piotrowice. Gminę Piotraszewo powołano do życia z dniem 23 października 1945 roku. Pierwszym wójtem obrano Wacława Grotkowskiego. Jesienią 1945 roku we wsi zaczęła działać siedmioklasowa szkoła podstawowa. Piotraszewo zelektryfikowanoa dopiero w 1960 roku.
Po II wojnie światowej Piotraszewo zostało wsią sołecką i funkcjonuje tutaj szkoła podstawowa. W Piotraszewie działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej.
Liczba mieszkańców w poszczególnych okresach:
1846 – 502 osoby (8 Żydów, 5 ewangelików, 489 katolików; 60 domów)
1858 – 600 osób (1 ewangelik, 599 katolików; 62 domy)
1871 – 637 osób (4 ewangelików, 633 katolików; 74 domy)
1905 – 539 osób (4 ewangelików, 535 katolików)
1925 ‒ 506 osób (15 ewangelików, 491 katolików; 78 domów)
Turystyka
- Szlak rowerowy o długości 22 km – przebieg trasy: Smolajny-Dębowa Góra-Urbanowo-dawny nasyp kolejowy linii Orneta-Lidzbark Warmiński-Mawry-Piotraszewo-obwód leśny nr 240
Zabytki
Gotycki kościół w Piotraszewie wybudowano w drugiej połowie XIV wieku. Później musiał być przebudowywany, ponieważ ponownie był konsekrowany w roku 1580 przez biskupa warmińskiego Marcina Kromera. Kościół był remontowany w latach 1738-1742 i w latach 1886-1887. Świątynia w Piotraszewie jest orientowana, z układem salowym. Drewniana wieża, w dolnej części murowana z roku 1739, znajduje się w części zachodniej kościoła. Na wieży chorągiewka z herbem biskupa Szembeka. Po stronie północnej kościoła znajduje się zakrystia (XVII-XVIII w.), a po południowej kruchta. Na ścianie południowej świątyni wykonano zegar słoneczny z datą 1772. Ołtarz główny rokokowy z 1782 roku wykonany w pracowni Chrystiana Bernarda Schmidta z Reszla. W centralnej części ołtarza znajduje się patron kościoła św. Bartłomiej. Obraz świętego wyszedł spod pędzla Korzeniewskiego. Tabernakulum i balustradę przy ołtarzu wykonał w 1798 Chrystian Beniamin Schultz z Lidzbarka. Jego dziełem jest także klasycystyczna ambona. Ołtarze boczne wykonane zostały w połowie XIX w.. Kropielnica i chrzcielnica wykonane zostały jeszcze w średniowieczu z granitu. Ta ostatnia umieszczona została w rokokowej zagrodzie z drugiej połowy XVIII wieku. Chór muzyczny wykonany został w XVIII w. , a organy pod koniec XIX w. Do najstarszych zabytków kościoła należy dzwon z XV wieku.
- Pomnik ku czci mieszkańców parafii, poległych w czasie I wojny światowej
- Dwie kapliczki warmińskie, wpisane do wojewódzkiego rejestru zabytków
Bibliografia
- Skurzyński Piotr, Warmia i polskie Dolne Prusy. Przewodnik turystyczny, Gdynia 2012.
- Suchenek Zygmunt, Dobre Miasto: skrawek uroczej Warmii, Olsztyn 2011.
- Warmia i Mazury, red. Jarosław Tałacha, Adam Zakrzewski, Warszawa 2012.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 20.09.2013]
- Ciekawe Mazury.pl [data dostępu: 20.09.2013]
- Strona Rowerowa [data dostępu: 20.09.2013]
Przypisy
- ↑ http://bip.warmia.mazury.pl/dobre_miasto_gmina_miejsko_wiejska/47/43/Solectwa/ [data dostępu: 12.10.2013]
Zobacz też