Lubomino: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Kultura) |
(→Kultura) |
||
Linia 60: | Linia 60: | ||
==Kultura== | ==Kultura== | ||
− | W miejscowości istnieje [[Stowarzyszenie "ZŁOTY KŁOS" w Lubominie|Stowarzyszenie "ZŁOTY KŁOS" ]] oraz [[Stowarzyszenie Aktywnych Mieszkańców "LUBIMY LUBOMINO | + | W miejscowości istnieje [[Stowarzyszenie "ZŁOTY KŁOS" w Lubominie|Stowarzyszenie "ZŁOTY KŁOS" ]] oraz [[Stowarzyszenie Aktywnych Mieszkańców "LUBIMY LUBOMINO"]]. |
<br/> | <br/> |
Wersja z 13:49, 8 kwi 2014
Lubomino | |
| |
Lubomino. Kościół pw. św. Katarzyny
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | lidzbarski |
Gmina | Lubomino |
Liczba ludności (2010) | 1186 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Lubomino (niem. Arnsdorf) – wieś gminna położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lubomino, siedziba władz gminy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W 2010 roku miejscowość liczyła 1186 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą: Lubomino i Karbówka. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Edward Puzio[1].
Spis treści
Położenie
Miejscowość leży w w pobliżu Jeziora Tonka, w odległości 10 km na południowy wschód od Ornety.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w 1308 roku. Akt lokacji wystawił biskup warmiński Eberhard z Nysy. Odbiorcą dokumentu był jego brat Arnold, który otrzymał 120 łanów na prawie chełmińskim. Na poczet mającej powstać parafii przekazano 6 łanów. Lokacja wsi została potwierdzona w 1320 roku. W XIV wieku wybudowano również kościół pw. św. Katarzyny. W czasie wojny polsko-krzyżackiej w latach 1519-1521 Lubomino zostało zniszczone. W przeciwieństwie do wielu miejscowości, które przez dłuższy czas musiały się borykać z problemem wyludnienia, Lubomino już w połowie XVI wieku było w całości zagospodarowane. Z pewnością miało to miejsce po kolejnym potwierdzeniu lokacji, które wystawił ówczesny biskup Maurycy Ferber. Lubomino było w tym czasie największą wsią na Warmii. To właśnie na polach wokół wsi w 1602 roku przeprowadzono uroczysty przegląd wojska biskupiego. W 1783 roku miejscowość składała się ze 104 budynków. W 1807 roku Lubomino, podobnie jak wiele innych wsi, zostało spustoszone przez wojska francuskie. Miejscowy kościół strawił pożar. W 1818 roku wieś liczyła 618 mieszkańców. W 1875 roku odbudowaną świątynię konsekrował biskup Filip Krementz. W 1939 roku Lubomino było zamieszkane przez 1365 osób.
Po zakończeniu II wojny światowej we wsi uruchomiono centrum handlowo-usługowe wraz z gimnazjum.
W miejscowości działa poczta, ośrodek zdrowia, apteka oraz restauracja. Funkcjonuje również Gminna Biblioteka Publiczna oraz Klub Integracji Społecznej. W 1998 roku Lubomino liczyło 1166 mieszkańców.
Edukacja
Gospodarka
W Lubominie działają firmy handlowo-usługowe, sklepy spożywczo-przemysłowe, piekarnie, firmy budowlane, zakłady stolarskie. Funkcjonuje gabinet weterynaryjny, centrum rekreacyjno-sportowe, zakład krawiecki, firma transportowa.
Kultura
W miejscowości istnieje Stowarzyszenie "ZŁOTY KŁOS" oraz Stowarzyszenie Aktywnych Mieszkańców "LUBIMY LUBOMINO".
Ludzie związani z miejscowością
- Józef Tuławski (1698-1774) - proboszcz w Lubominie, kanonik dobromiejski, matematyk, współautor mapy Warmii
Sport
W miejscowości działa Gminne Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe oraz Uczniowski Klub Sportowy "Trops",
Zabytki
- Gotycki kościół parafialny pw. św. Katarzyny, wydbudowany w latach 1340-1370; obudowany na początku XIX stulecia; w 1922 roku został odnowiony. Ołtarz główny pochodzi z 1721 roku, ołtarze boczne powstały kolejno w 1740 i 1742 roku. We wnętrzu zachowała się również m. in. ambona z 1815 roku, granitowa kropielnica z XVI stulecia, późnogotycki krucyfiks z lat 1520-1530
- Kapliczka św. Rocha, wzniesiona w stylu barokowym w 1617 roku
- Zabytkowe domy nr 4 i 38 z XIX stulecia
- Trzy kapliczki przydrożne, wzniesione w XIX wieku
- Barokowa kapliczka przydrożna z XVIII wieku
- Przykościelna, późnogotycka kapliczka z rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem
- Mogiła niemieckiego żołnierza poległego 19 I 1916 roku, zlokalizowana na dawnym cmentarzu ewangelickim
- Cmentarz katolicki, zlokalizowany w centrum wsi; najstarsze nagrobki pochodzą z XIX wieku
Bibliografia
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Chrzanowski Tadeusz, Przewodnik po zabytkowych kościołach Północnej Warmii, Olsztyn 1978.
- Darmochwał Tomasz, Rumiński Marek Jacek, Warmia. Mazury, Białystok 1998.
- Lodzińska Ewa, Warmia i Mazury, Warszawa 2012.
- Polska Niezwykła: województwo warmińsko-mazurskie, red. Ewa Lodzińska i in., Warszawa 2008.
- Rzempołuch Andrzej, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1992.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
- Ciekawe Mazury.pl [data dostępu: 10.03.2014]
- Dom Warmiński [data dostępu: 10.03.2014]
- Lubomino.wm.pl [data dostępu: 10.03.2014]
- Olsztyńska Strona Rowerowa [data dostępu: 10.03.2014]
Przypisy
- ↑ http://www.lubomino.ug.gov.pl/solectwa/ [data dostępu: 5.03.2014]