Natura 2000 Niecka Skaliska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Plik: wegora.jpg]] | [[Plik: wegora.jpg]] | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | '''Węgorapa''' Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mieduniszki_Wielkie_W%C4%99gorapa_001.JPG] | + | '''Węgorapa'''.<br>Fot. Janericloebe. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Mieduniszki_Wielkie_W%C4%99gorapa_001.JPG Commons Wikimedia] |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 65: | Linia 65: | ||
[[Plik: anod.jpg]] | [[Plik: anod.jpg]] | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | '''Szczeżuja wielka (''Anodonta cygnea'')''' Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Skeble_rybnicna.JPG] | + | '''Szczeżuja wielka (''Anodonta cygnea'')'''.<br>Fot. Andy.vac. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Skeble_rybnicna.JPG Commons Wikimedia] |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 77: | Linia 77: | ||
[[Plik: goody.jpg]] | [[Plik: goody.jpg]] | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | '''Tajęża jednostronna (''Goodyera repens'' (L.) R. Br.)''' Źródło: [http:// | + | '''Tajęża jednostronna (''Goodyera repens'' (L.) R. Br.)'''.<br>Fot. Hans Hillewaert. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Goodyera_repens_%28habitus%29.jpg Commons Wikimedia] |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 12:02, 19 lut 2015
| Obszar Natura 2000 Niecka Skaliska | |
| | |
| Typ obszaru | Obszar "siedliskowy" - przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) |
| Kod | PLH280049 |
| Powierzchnia | 11 385,6 ha |
| Status obszaru | Projektowany SOOS, zgłoszony do Komisji Europejskiej. |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Obszar Natura 2000 Niecka Skaliska | |
| Położenie na mapie Polski  Obszar Natura 2000 Niecka Skaliska | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Obszar Natura 2000 Niecka Skaliska - specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS).
Spis treści
Ogólny opis obszaru
Niecka Skaliska to obszar leżący w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, w mezoregionie Krainy Węgorapy. Teren stanowi rozległa równina powstała po zaniku polodowcowego Jeziora Skaliskiego. Piaszczystą i częściowo zabagnioną część centralną zajmuje zwarty kompleks leśny – Lasy Skaliskie (45 proc. ostoi) ze zbiorowiskami grądowymi i borowymi.
Głównym ciekiem wodnym jest Węgorapa, wypływająca z Jeziora Mamry oraz jej prawobrzeżny dopływ Gołdapa. W wyniku zabiegów melioracyjnych poziom wody Gołdapy znacznie się obniżył, co doprowadziło do powstania wielu starorzeczy. Występują one najliczniej wśród łąk i pastwisk położonych na północ od miejscowości Popioły i Budry. W latach 90-tych w wyniku zabudowy hydrotechnicznej (małe elektrownie wodne MEW), Gołdapa została podzielona na wiele odcinków. Pierwotny charakter rzeka ta zachowała na odcinku 15 km biegnącym od MEW Grunajki do Kanału Brożajckiego. Sieć rzek i kanałów powstałych na opisywanym terenie stanowi doskonałe miejsce bytowania i rozrodu rzadkich w Polsce gatunków ryb i bezkręgowców wodnych.
Węgorapa.
Fot. Janericloebe. Źródło: Commons Wikimedia
Walory przyrodnicze
Do głównych walorów tego obszaru należy obecność 12 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Są to:
- starorzecza i drobne zbiorniki wodne (kod 3150-2);
- ziołorośla górskie i nadrzeczne (kod 6430-3);
- niżowe i górskie łąki użytkowane ekstensywnie (łąki rajgrasowe) (kod 6510-1);
- torfowiska przejściowe i trzęsawiska (kod 7140-1);
- grąd subkontynentalny (kod 9170-2);
- brzezina bagienna (kod 91D0-1);
- sosnowy bór bagienny (kod 91D0-2);
- borealna świerczyna bagienna (kod 91D0-5);
- sosnowo-brzozowy las bagienny (kod 91D0-6);
- łęg wierzbowy (kod 91E0-1);
- niżowy łęg jesionowo-olszowy (kod 91E0-3)
- oraz łęg dębowo-jesionowo-olszowy (kod 91F0-1).
Szczeżuja wielka (Anodonta cygnea).
Fot. Andy.vac. Źródło: Commons Wikimedia
Na terenie Ostoi występuje 27 gatunków zwierząt z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Odnotowano 13 gatunków ptaków, w tym m.in. bociana czarnego, dzięcioła białogrzbietego, żurawia, jarząbka, bąka; 2 gatunki płazów: kumaka nizinnego i traszkę grzebieniastą; 5 gatunków ryb i krągłoustych: minoga strumieniowego, kozę, głowacza białopłetwego, bolenia i piskorza; 3 gatunki bezkręgowców: czerwończyka nieparka, zalotkę większą, skójkę gruboskorupową oraz 4 gatunki ssaków: wilka, wydrę, rysia i bobra. Występuje tu też duża populacja łosia, 3 chronione gatunki ryb - troć wędrowna, strzebla potokowa, śliz pospolity - oraz chroniony bezkręgowiec: szczeżuja wielka.
Z roślin chronionych odnotowano tu 15 gatunków, m.in. wielosiła błękitnego,tajężę jednostronną, storczyka rdzawoczerwonego.
Tajęża jednostronna (Goodyera repens (L.) R. Br.).
Fot. Hans Hillewaert. Źródło: Commons Wikimedia
Cel ochrony
Podstawowym celem ochrony jest trwałe utrzymanie borealnej świerczyny bagiennej. Zbiorowisko to odgrywa istotną rolę w retencji wód i stabilizacji stosunków wodnych. Lasy Skaliskie obok Puszczy Rominckiej i Puszczy Boreckiej są kluczowymi obszarami występowania tego zespołu w Polsce i Europie.
Cennym siedliskiem są też starorzecza Gołdapy i Węgorapy, które wraz z drobnymi zbiornikami wodnymi pełnią ważną funkcję ekologiczną zwiększającą różnorodność krajobrazu rolniczego oraz korzystnie wpływają na zjawisko małej retencji wodnej.
Działania ochronne powinny być także ukierunkowane na zachowanie bytującej tu populacji wilka i bobra, cennej ichtiofauny oraz licznej populacji skójki gruboskorupowej zasiedlającej Węgorapę oraz Kanał Brożajcki.
Istniejące formy ochrony
Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Gołdapy i Węgorapy (30 534 ha); OSOP Lasy Skaliskie (12 644,8 ha)
Bibliografia
Hołdyński Cz., Kołodziej P., Wąsowicz K.: Niecka Skaliska. W: Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Olsztyn, Wydawnictwo Mantis, 2009, s. 192-195.
