Dzień św. Katarzyny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Etnografia" na "Kategoria:Kultura niematerialna") |
|||
Linia 34: | Linia 34: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Wierzenia i obyczaje]] |
Aktualna wersja na dzień 18:07, 17 mar 2015
Dzień św. Katarzyny | |
| |
Dzień | 25 listopada |
Typ święta | katolickie, prawosławne |
Dzień św. Katarzyny – obchodzone 25 listopada święto Katarzyny Aleksandryjskiej, męczennicy chrześcijańskiej, patronki młynarzy i kołodziejów. Świętą obrano patronką wielu kościołów na Warmii, ale także miast: Dobrego Miasta i Lidzbarka Warmińskiego. W dniu jej święta odbywały się liczne odpusty.
Kult św. Katarzyny na Warmii
Kult św. Katarzyny pojawił się na Warmii w połowie XIII wieku. Relikwie świętej miały znajdować się w malborskiej kaplicy zamkowej.
25 listopada we wszystkich pruskich diecezjach nie pracowano. Na obszarze diecezji warmińskiej jej kult obowiązywał w Braniewie, Barczewie, Brąswałdzie, Butrynach, Cerkiewniku, Dzierzgoniu, Franknowie, Henrykowie, Kętrzynie, Płoskini, Reszlu i Wilczkowie[1].
Kult św. Katarzyny rozpropagowała bez wątpienia pochodząca z Braniewa Regina Prothmann (1552–1613), założycielka zgromadzenia sióstr katarzynek. Jego konwenty działały w Braniewie, Reszlu, Lidzbarku Warmińskim i w Ornecie.
Zwyczaje
25 listopada powstrzymywano się od jedzenia mięsa. Zakazywano również tkania. Dawniej był to także dzień, w którym wiejski nauczyciel otrzymywał pieniądze na utrzymanie szkoły i własnej rodziny. Do początków XIX wieku tego dnia zawierano również umowy z pastuchami oraz ich pomocnikami. Zgodnie z ludowym zwyczajem nowo osiadły gospodarz zapraszał w tym dniu sąsiadów do miejscowej karczmy i stawiał wszystkim kolejkę piwa lub wódki.
Przypisy
- ↑ J. Chłosta,Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009, s. 148
Bibliografia
Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.