Dymnik: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 5: | Linia 5: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Dymnika | |dopełniacz wsi = Dymnika | ||
− | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Dwór w Dymniku z końca XIX wieku.jpg |
− | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Dwór w Dymniku z końca XIX wieku.<br>Fot. Viola Czyżewska, 2010 r. Źródło: [http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/6741/Dymnik/ www.polskiezabytki.pl] [04.07.2014] |
|rodzaj miejscowości = wieś niesołecka | |rodzaj miejscowości = wieś niesołecka | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie |
Wersja z 08:43, 27 kwi 2015
Dymnik | |
| |
Dwór w Dymniku z końca XIX wieku.
Fot. Viola Czyżewska, 2010 r. Źródło: www.polskiezabytki.pl [04.07.2014] | |
Rodzaj miejscowości | wieś niesołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | elbląski |
Gmina | Rychliki |
Liczba ludności (2010) | 163 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Dymnik (niem. Stein) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Wieś w 2010 roku liczyła 163 mieszkańców.
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w północno–zachodniej części województwa warmińsko–mazurskiego na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, na południowy zachód od Pasłęka.
Dzieje miejscowości
Pierwotna nazwa tego majątku miała brzmieć Dymsteyne, Dymsteynen, Dimsteyn. Stanowiła nawiązanie do litewskiego słowa dimstis – dwór, dobra.
Wieś została lokowana 1 sierpnia 1285 roku przez Konrada von Tierberga, mistrza krajowego Zakonu. Zachodnią granicę tego nadania tworzyła Brzeźnica. W 1531 roku książę Albrecht nadał dobra jako lenno niejakiemu Oswaldowi Buchsowi. W drugiej połowie XVI wieku wyróżniany był Mały Dymnik, położony po lewej stronie drogi prowadzącej do Rychlik.
W okresie 1573–1650 dobra należały do rodziny von Kleyß, a następnie do 1707 roku – Boye, od których przeszły w ręce proboszcza z Kwietniewa – Christiana Wilcoviusa. Proboszcz sprzedał dobra w 1729 roku. Tym sposobem kolejnym właścicielem został urzędnik królewski z Przemarka – Gottfried Plehn. Umowę sprzedaży podpisała jego żona Anna-Maria Plehn z domu Horn, założycielka fideikomisu w Dymniku. Kolejna przedstawicielka tej rodziny – Dorota Charlotte Neumann z domu Plehn – była pierwszą właścicielką Dymnika. Po jej śmierci w 1780 roku nowoczesne formy gospodarowania zaczął wprowadzać jej małżonek Georg Ludwig Neumann (zmarły w 1789 roku) – burmistrz Zalewa, a z zawodu radca sądowy. Dbał również o rodziny swoich robotników, przekazał każdej z nich małe działki ogrodnicze. W 1786 roku w przyległym do majątku lasku stworzył park angielski. W parku znajdowało się dziewięć scen alegorycznie przedstawiających życie człowieka.
W XIX wieku Dymnik należał do szlachty von Keltsch i spowinowaconego z nimi rodu von Arnim. W 1922 roku wymieniana jest tu Małgorzata, a w 1932 roku Helena i Estera von Arnim jako użytkujące majątek. Właścicielem był Helmuth von Graevenitz z Wiednia. Dobra liczyły wówczas 360 ha. Majątek specjalizował się w hodowli bydła i owiec. Przed II wojną światową właściciel wybudował (zachowane do czasów współczesnych) małe osiedle domków fińskich dla rodzin wielodzietnych. Po 1945 roku Graevenitz zamieszkał w Argentynie.
Zabytki
- dwór, z mieszkalną wieżą, wybudowany prawdopodobnie pod koniec XIX wieku
- kaplica dworska z czerwonej cegły
- pozostałości założenia parkowego
Bibliografia
Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
Historia Dymnika [12.11.2013]
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
Polskie Zabytki [04.07.2014]