Buczyniec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 29: | Linia 29: | ||
|www = | |www = | ||
}}<br/> | }}<br/> | ||
| − | ''' Buczyniec''' (niem. ''Buchwalde'') – wieś sołecka położona w [[Województwo warmińsko–mazurskie|województwie warmińsko–mazurskim]], w [[Powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Rychliki (gmina wiejska)|gminie Rychliki]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała [[Podział administracyjny|administracyjnie]] do [[Województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. Wieś w 2010 roku liczyła 89 | + | ''' Buczyniec''' (niem. ''Buchwalde'') – wieś sołecka położona w [[Województwo warmińsko–mazurskie|województwie warmińsko–mazurskim]], w [[Powiat elbląski|powiecie elbląskim]], w [[Rychliki (gmina wiejska)|gminie Rychliki]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała [[Podział administracyjny|administracyjnie]] do [[Województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. Wieś w 2010 roku liczyła 89 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Jacek Bąk]]<ref>[http://www.rychliki.pl/ Gmina Rychliki] [11.06.2014]</ref>. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
Nazwa osady pochodzi od rzeczownika "Buche" - buk. Miejscowość po raz pierwszy była wzmiankowana w dokumencie z 16 września 1344 roku, dotyczącym darowizny na rzecz elbląskiego [[Szpital Świętego Ducha w Elblągu| Szpitala Świętego Ducha]]. W opisie granic dóbr lennych w [[Dziśnity|Dziśnitach]] z 1369 roku wspomina się o wspólnych punktach granicznych [[Rychliki|Rychlik]], Dziśnit, [[Lepno|Lepna]] i Buczyńca. | Nazwa osady pochodzi od rzeczownika "Buche" - buk. Miejscowość po raz pierwszy była wzmiankowana w dokumencie z 16 września 1344 roku, dotyczącym darowizny na rzecz elbląskiego [[Szpital Świętego Ducha w Elblągu| Szpitala Świętego Ducha]]. W opisie granic dóbr lennych w [[Dziśnity|Dziśnitach]] z 1369 roku wspomina się o wspólnych punktach granicznych [[Rychliki|Rychlik]], Dziśnit, [[Lepno|Lepna]] i Buczyńca. | ||
| − | Kolejna wzmianka o wsi pochodzi z roku 1619. Buczyniec miał być wówczas zamieszkany przez 7 | + | Kolejna wzmianka o wsi pochodzi z roku 1619. Buczyniec miał być wówczas zamieszkany przez 7 chłopów. W 1819 roku we wsi znajdowała się karczma, leśniczówka, budynek szkoły z ogrodem. Gospodarzyło 6 chłopów, każdy z nich posiadał po 2 łany. W 1835 roku rozbudowano nową siedzibę leśnictwa z zabudowaniami gospodarczymi. |
Budowa [[Kanał Ostródzko–Elbląski|Kanału Elbląskiego]] w latach 1844–1860 przyczyniła się do znacznego ożywienia gospodarczego wsi. W tym okresie w Buczyńcu powstał duży plac wyładunkowy i przystań, zbudowano mieszkania dla dwóch rodzin robotników kanałowych, zaczęła rozwijać się turystyka. Pochylnia szybko stała się ulubionym miejscem wycieczek. 28 kwietnia 1934 roku z udziałem nadburmistrza Elbląga [[Johannes O. H. Woelke|Johannesa O. H. Woelke]] władze miejskie oddały do użytku schronisko młodzieżowe i noclegownię dla żeglarzy. Obiekt przekazano w prywatne ręce i w ten sposób powstała tu gospoda, kierowana przez małżeństwo Emila i Gretę Steffen. | Budowa [[Kanał Ostródzko–Elbląski|Kanału Elbląskiego]] w latach 1844–1860 przyczyniła się do znacznego ożywienia gospodarczego wsi. W tym okresie w Buczyńcu powstał duży plac wyładunkowy i przystań, zbudowano mieszkania dla dwóch rodzin robotników kanałowych, zaczęła rozwijać się turystyka. Pochylnia szybko stała się ulubionym miejscem wycieczek. 28 kwietnia 1934 roku z udziałem nadburmistrza Elbląga [[Johannes O. H. Woelke|Johannesa O. H. Woelke]] władze miejskie oddały do użytku schronisko młodzieżowe i noclegownię dla żeglarzy. Obiekt przekazano w prywatne ręce i w ten sposób powstała tu gospoda, kierowana przez małżeństwo Emila i Gretę Steffen. | ||
| − | W 1945 r. wieś liczyła 142 | + | W 1945 r. wieś liczyła 142 mieszkańców. Od września 1944 roku do Buczyńca napływali uciekinierzy z rejonu [[Gołdap|Gołdapi]] i obecnego Ozierska w Obwodzie Kaliningradzkim. Wojska Armii Czerwonej zajęły wieś 23 stycznia 1945 roku. |
Ostatnim niemieckim leśniczym w Buczyńcu był [[Hermann Janzen]], którego syn - [[Robert Janzen|Robert]] jest obecnie pionierem współpracy niemieckiej gminy Meineresen i Rychlik oraz autorem opracowań dotyczących Buczyńca i tutejszych lasów. | Ostatnim niemieckim leśniczym w Buczyńcu był [[Hermann Janzen]], którego syn - [[Robert Janzen|Robert]] jest obecnie pionierem współpracy niemieckiej gminy Meineresen i Rychlik oraz autorem opracowań dotyczących Buczyńca i tutejszych lasów. | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 18:56, 6 lip 2014
| Buczyniec | |
| | |
![Buczyniec. Pochylnia Strona Starostwa Powiatowego w Elblągu [01.07.2014]](/index.php/Plik:Bucyniec.jpg) Buczyniec. Pochylnia Strona Starostwa Powiatowego w Elblągu [01.07.2014]
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Rychliki |
| Liczba ludności (2010) | 89 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Buczyniec | |
| Położenie na mapie Polski  Buczyniec | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Buczyniec (niem. Buchwalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Rychliki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Wieś w 2010 roku liczyła 89 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jacek Bąk[1].
Położenie
Wieś położona jest w północno–zachodniej części województwa warmińsko–mazurskiego na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej.
Dzieje miejscowości
Nazwa osady pochodzi od rzeczownika "Buche" - buk. Miejscowość po raz pierwszy była wzmiankowana w dokumencie z 16 września 1344 roku, dotyczącym darowizny na rzecz elbląskiego Szpitala Świętego Ducha. W opisie granic dóbr lennych w Dziśnitach z 1369 roku wspomina się o wspólnych punktach granicznych Rychlik, Dziśnit, Lepna i Buczyńca.
Kolejna wzmianka o wsi pochodzi z roku 1619. Buczyniec miał być wówczas zamieszkany przez 7 chłopów. W 1819 roku we wsi znajdowała się karczma, leśniczówka, budynek szkoły z ogrodem. Gospodarzyło 6 chłopów, każdy z nich posiadał po 2 łany. W 1835 roku rozbudowano nową siedzibę leśnictwa z zabudowaniami gospodarczymi.
Budowa Kanału Elbląskiego w latach 1844–1860 przyczyniła się do znacznego ożywienia gospodarczego wsi. W tym okresie w Buczyńcu powstał duży plac wyładunkowy i przystań, zbudowano mieszkania dla dwóch rodzin robotników kanałowych, zaczęła rozwijać się turystyka. Pochylnia szybko stała się ulubionym miejscem wycieczek. 28 kwietnia 1934 roku z udziałem nadburmistrza Elbląga Johannesa O. H. Woelke władze miejskie oddały do użytku schronisko młodzieżowe i noclegownię dla żeglarzy. Obiekt przekazano w prywatne ręce i w ten sposób powstała tu gospoda, kierowana przez małżeństwo Emila i Gretę Steffen.
W 1945 r. wieś liczyła 142 mieszkańców. Od września 1944 roku do Buczyńca napływali uciekinierzy z rejonu Gołdapi i obecnego Ozierska w Obwodzie Kaliningradzkim. Wojska Armii Czerwonej zajęły wieś 23 stycznia 1945 roku.
Ostatnim niemieckim leśniczym w Buczyńcu był Hermann Janzen, którego syn - Robert jest obecnie pionierem współpracy niemieckiej gminy Meineresen i Rychlik oraz autorem opracowań dotyczących Buczyńca i tutejszych lasów.
Zabytki
- pochylnia; jedna z pięciu wybudowanych na kanale
Przyroda
W pobliżu wsi, na terenie leśnictwa, znajduje się pomnik przyrody - ogromny głaz narzutowy.
Bibliografia
- Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297-1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
- Gmina Rychliki [12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
- Strona Starostwa Powiatowego w Elblągu [01.07.2014]
Przypisy
- ↑ Gmina Rychliki [11.06.2014]
