Leżnica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez marszałka [[Zakon krzyżacki|Zakonu krzyżackiego]] | + | Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez marszałka [[Zakon krzyżacki|Zakonu krzyżackiego]] – [[Konrad von Thierberg|Konrada von Thierberga]] – który nadał 36 łanów ziemi czterem [[Prusowie|Prusom]] – Pygantowi, Wayseylowi, Stonenowi i Naschomowi. Na początku XV wieku Leżnice, zwane wówczas ''Leysen'', należały do komornictwa pasłęckiego. W tym czasie we wsi gospodarzyło trzech wolnych Prusów. W 1448 roku w miejscowości żyło dodatkowo 13 wolnych pruskich chłopów. W tym okresie Leżnice podlegały już komornictwu w [[Burdajny|Burdajnach]]. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci miejscowość wchodziła w skład dóbr [[von Pinnau|Jakuba von Pinnaua]], była również pustką osadniczą, co odnotowowano po zakończeniu [[wojny polsko-krzyżackie|wojen polsko-krzyżackich]]. Od 1543 roku Leżnice podlegały parafii protestanckiej w Pasłęku. W pierwszej połowie XVII wieku wieś stanowiła własność [[von Borck|Achatiusa von Borcka]], właściciela [[Kwitajny|Kwitajn]]. W 1875 roku Leżnice były zamieszkane przez 101 osób. |
W 1939 roku w [[Maciejowizna|Maciejowiźnie]], [[Malinowo|Malinowie]] i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnie zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja [[Marion von Dönhoff| hrabiny Marion von Dönhoff]]. Hrabina zarządzała dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach. Las w pobliżu Leżnic należał również do majątku w Kwitajnach. Pierwsi Polacy przybyli do wsi w 1945 roku. Nowi mieszkańcy ochrzcili wieś mianem ''Zieleńca''. Pierwszym sołtysem został [[Jan Woźniak]]. | W 1939 roku w [[Maciejowizna|Maciejowiźnie]], [[Malinowo|Malinowie]] i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnie zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja [[Marion von Dönhoff| hrabiny Marion von Dönhoff]]. Hrabina zarządzała dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach. Las w pobliżu Leżnic należał również do majątku w Kwitajnach. Pierwsi Polacy przybyli do wsi w 1945 roku. Nowi mieszkańcy ochrzcili wieś mianem ''Zieleńca''. Pierwszym sołtysem został [[Jan Woźniak]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
*dom dawnego zarządcy folwarku – obecnie własność prywatna | *dom dawnego zarządcy folwarku – obecnie własność prywatna | ||
Wersja z 13:02, 9 sty 2015
| Leżnice | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | elbląski |
| Gmina | Pasłęk |
| Liczba ludności (2010) | brak danych |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Leżnice | |
| Położenie na mapie Polski  Leżnice | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Leżnice (do 2013 r. Leżnica, niem. Lägs) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, nad rzeczką Wąską, 5 km na wschód od Pasłęka, na południe od drogi wojewódzkiej nr 513.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona 19 lutego 1277 roku przez marszałka Zakonu krzyżackiego – Konrada von Thierberga – który nadał 36 łanów ziemi czterem Prusom – Pygantowi, Wayseylowi, Stonenowi i Naschomowi. Na początku XV wieku Leżnice, zwane wówczas Leysen, należały do komornictwa pasłęckiego. W tym czasie we wsi gospodarzyło trzech wolnych Prusów. W 1448 roku w miejscowości żyło dodatkowo 13 wolnych pruskich chłopów. W tym okresie Leżnice podlegały już komornictwu w Burdajnach. Na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci miejscowość wchodziła w skład dóbr Jakuba von Pinnaua, była również pustką osadniczą, co odnotowowano po zakończeniu wojen polsko-krzyżackich. Od 1543 roku Leżnice podlegały parafii protestanckiej w Pasłęku. W pierwszej połowie XVII wieku wieś stanowiła własność Achatiusa von Borcka, właściciela Kwitajn. W 1875 roku Leżnice były zamieszkane przez 101 osób.
W 1939 roku w Maciejowiźnie, Malinowie i Leżnicy mieszkało łącznie 147 osób. Na początku XX wieku w 15 domach żyło 163 mieszkańców, w tym 155 ewangelików i 8 katolików. Od 1919 do 1940 roku dzierżawcą a następnie zarządcą miejscowych dóbr był Max Hube. Pon nim do 1945 roku zarządcą w Leżnicy był nadinspektor Georg Klatt z Kwitajn i Hermann Korbahn. Była to decyzja hrabiny Marion von Dönhoff. Hrabina zarządzała dobrami wchodzącymi w skład Fundacji Rodziny von Dönhoff dla Biednych w Kwitajnach. Las w pobliżu Leżnic należał również do majątku w Kwitajnach. Pierwsi Polacy przybyli do wsi w 1945 roku. Nowi mieszkańcy ochrzcili wieś mianem Zieleńca. Pierwszym sołtysem został Jan Woźniak.
Zabytki
- dom dawnego zarządcy folwarku – obecnie własność prywatna
- zabytkowa leśniczówka
- pozostałości dawnego niemieckiego cmentarza położone za leśniczówką, na skarpie wąwozu
Bibliografia
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
Pasłęk. Z dziejów miasta i okolic 1297–1997, red. Józef Włodarski, Pasłęk 1997.
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Słodownik Lech, Leżnice, glospasleka.pl [15.06.2014]
