Pieniężno
| Pieniężno | |
| | |
 Zamek w Pieniężnie, Fot. Mieczysław Kalski
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | braniewski |
| Gmina | Pieniężno |
| Liczba ludności (2012) | 2 956 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Pieniężno | |
| Położenie na mapie Polski  Pieniężno | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Pieniężno (niem. Mehlsack) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim. Jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Liczba ludności w 2012 wynosiła niemal trzy tysiące. W 2014 na kolejną kadencje burmistrzowską w Pieniężnie wybrany został Kazimierz Kiejdo.
Spis treści
Nazwa
Niemiecka nazwa miasta ma swoje podłoże w pruskiej nazwie Malcekuke oznaczającej "czarci las", i została zaadaptowana przez osadników jako zbliżone fonetycznie "Mehlsack" - worek mąki. Osadnictwo mazurskie przyczyniło się do wytworzenia wersji spolszczonej nazwy - Melzak. Bezpośrednio po II wojnie światowej w użyciu była "przetłumaczona" nazwa polska Mąkowory, ale ostatecznie w 1946 miasto przemianowano na Pieniężno, upamiętniając osobę zamordowanego przez hitlerowców wydawcy i redaktora "Gazety Olsztyńskiej", Seweryna Pieniężnego. Pieniężny nie miał z miastem szczególnych powiązań.
Położenie
Pieniężno leży nad rzeką Wałszą, w paśmie Wzniesień Górowskich. Przed 1998 znajdowało się na terenie województwa elbląskiego.
Dzieje miejscowości
W okolicy dzisiejszego Pieniężna istniał staropruski gród Malcekuke zarządzany u schyłku swojego istnienia prawdopodobnie przez księcia Wewa, który w połowie XIII wieku poniósł klęskę w walkach z zakonem krzyżackim. Po podziałach wpływów na Warmii terytorium trafiło pod zarząd kapituły, której biskup nakazał w 1282 roku założenie parafii i wzniesienie kościoła. Pierwsza wzmianka o miejscowym proboszczu Ekhardzie pochodzi z 1304 roku. W 1312 roku Melzak nazywany jest już w dokumentach miastem. 17 września 1326 kapituła odnowiła chełmiński przywilej lokacyjny miasta.
W Melzaku znajdowała się siedziba komornictwa, na zamku rezydował wójt mianowany przez kapitułę. Budowę kościoła zrealizowano w pierwszej połowie XIV wieku; został on rozebrany (z wyjątkiem wieży) w 1893, a kolejną świątynię konsekrował cztery lata później biskup Andreas Thiel. Istniał system murów obronnych, z bramami braniewską i ornecką.
Mieszczanie zajmowali się produkcją rolną, wyrobem sukna i kapeluszy, wytwórstwem piwa i wódki, handlem zbożem, lnem, skórami. Zachował się wilkierz miejski z 1653 roku. W 1772 roku mieszkało w Melzaku 1930 osób, a najwięcej mieszkańców było w latach 30. XX wieku, kiedy ich liczba przekraczała cztery i pół tysiąca. W 1885 miasto uzyskało połączenie kolejowe z Olsztynem i Braniewem,a niebawem także z Królewcem. Od 1910 działało gimnazjum humanistyczne, a w 1922 roku zostali do Melzaku sprowadzeni werbiści, którzy założyli klasztor i seminarium duchowne.
Nie omijały miasta klęski wojenne; w 1414 roku Melzak najechali Tatarzy, w 1455 miasto spaliły wojska polskie za opowiedzenie się mieszczan po stronie zakonu, a w 1520 roku zniszczeń dokonały wojska księcia Albrechta Hohenzollerna. Zniszczenia i straty pozostawili za sobą także Szwedzi (1627). Około 90% zabudowy miasta nie przetrwało walk u schyłku II wojny światowej, co przyczyniło się do utraty praw miejskich po wojnie. W walkach pod Pieniężnem w 1945 zginął radziecki generał Iwan Czerniachowski, upamiętniony w mieście budzącym po roku 1989 kontrowersje pomnikiem. Dopiero od 1973 Pieniężno jest ponownie miastem.
Zabytki
Wśród zabytków Pieniężna są:
- zamek kapituły warmińskiej z XIV wieku, wielokrotnie przebudowywany, zachowany w formie szczątkowej
- ratusz z XIV-XV wieku, odbudowywany po zniszczeniach wojennych;
- most kolejowy z 1885
- wieża ciśnień z 1905
- klasztor werbistów wraz z Misyjnym Muzeum Etnograficznym
- kościół św. Piotra i Pawła z 1897 i jego dzwony
Szkolnictwo
- Szkoła Podstawowa w Pieniężnie
- Gimnazjum Publiczne im. Jana Pawła II w Pieniężnie
- Zespół Szkół Licealnych i Zawodowych im. W. Reymonta w Pieniężnie
Transport
Przez miasto przebiegają drogi wojewódzkie:
- nr 507 (z Braniewa do Dobrego Miasta)
- nr 510 (z Pieniężna do Głębocka)
- nr 512 (z Pieniężna do Szczurkowa przez Bartoszyce).
W mieście znajduje się stacja kolejowa obsługująca linię nr 221 (Gutkowo - Braniewo).
Religia
Działają w Pieniężnie następujące wspólnoty wyznaniowe:
- Kościół rzymskokatolicki:
- parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Pieniężnie
- klasztor i seminarium misyjne księży werbistów;
- Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego:parafia greckokatolicka pw. św. Michała Archanioła w Pieniężnie
- Świadkowie Jehowy - zbór.
W XIX wieku działała gmina ewangelicka (w 1851 powstała świątynia). Istniała także gmina żydowska.
Współpraca z innymi miastami
Pieniężno ma umowy partnerskie z niemieckim Lichtenau i rosyjskim Gusiewem.
Ludzie związani z Pieniężnem
W Melzaku (Pieniężnie) urodzili się lub działali m.in.:
- Jan Kretzmer, kanonik warmiński, sekretarz biskupa Marcina Kromera
- Fabian Emmerich, duchowny rzymskokatolicki, kanonik dobromiejski, lekarz kapitulny
- Piotr Kolberg, burmistrz, malarz
- Franciszek Strachowski, kanonik warmiński
- Karl Selke, nadburmistrz Elbląga
- Victor Röhrich, polityk, deputowany
- Georg Matern, duchowny katolicki, historyk Warmii
- Otto Miller, duchowny katolicki, poeta
- Johannes Muntau, polityk
- Georg Fuhg, rzeźbiarz
- Bruno Weichsel, duchowny katolicki, kandydat do beatyfikacji
- Ulrich Fox, rzeźbiarz i grafik
Bibliografia
Jan Chłosta, Słownik Warmii (historyczno-geograficzny), Olsztyn 2002. pl.wikipedia.org, Pieniężno [28.12.2014]
