Natura 2000 Jezioro Woszczelskie

Obszar Natura 2000 Jezioro Woszczelskie
Fot. Panek. Źródło: Commons Wikimedia
Typ obszaru	Obszar "siedliskowy" - przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS)
Kod	PLH280034
Powierzchnia	313,7 ha
Status obszaru	Projektowany SOOS, zgłoszony do Komisji Europejskiej.
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Obszar Natura 2000 Jezioro Woszczelskie
Położenie na mapie Polski Obszar Natura 2000 Jezioro Woszczelskie
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Obszar Natura 2000 Jezioro Woszczelskie – specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS).

Ogólny opis obszaru

Wyznaczony obszar znajduje się w środkowej części mezoregionu Pojezierze Ełckie, w makroregionie Pojezierze Mazurskie, w podprowincji Pojezierza Wschodniobałtyckie i prowincji Niziny Wschodniobałtycko-Białoruskie. Położony jest w dorzeczu rzek: Ełk - Biebrza - Narew - Wisła.

Jezioro Woszczelskie jest zbiornikiem o powierzchni 172,6 ha i głębokości maksymalnej 10,6 m oraz średniej 3,3 m. W jego południowej części znajduje się pagórkowata wyspa o powierzchni 1,7 ha. Zbiornik ma długość ponad 2,5 km i szerokość ok. 1,2 km, a długość linii brzegowej wynosi 8,3 km. W południowo-wschodniej części obszaru, pomiędzy eutroficznymi zbiornikami, znajduje się przekształcone torfowisko przejściowe.

Walory przyrodnicze

Obszar wyznaczony obejmuje 6 rodzajów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: *mezotroficzne jezioro z podwodnymi łąkami ramienic ze związku Charion fargilis *przekształcone torfowisko przejściowe o powierzchni 1,48 ha

• trzy powierzchnie - 8,47 ha łąk rajgrasowych użytkowanych ekstensywnie
• zmiennowilgotną łąkę sitowo-trzęślicową o powierzchni 0,21 ha
• niewielki fragment niżowego łęgu jesionowo-olszowego (8,12 ha)
• trzy eutroficzne zbiorniki (13,45 ha).

Jezioro Woszczelskie wyróżnia się bogactwem łąk ramienicowych oraz rzadkimi gatunkami zanurzonych roślin naczyniowych. Zbiorowiska ramienic buduje pięć gatunków: ramienica przeciwstawna, ramienica krucha, ramienica zwyczajna, ramienica omszona i krynicznica tępa.

Spośród roślin naczyniowych do gatunków ściśle chronionych należy pływacz pospolity, a do podlegających ochronie grążel żółty. Do rzadkich roślin wodnych należy rdestnica wydłużona, wywłócznik okółkowy i jezierza morska.

Na torfowisku przejściowym, wśród torfowców, rozwijają się storczyki: kruszczyk błotny i kukułka krwista, a także ściśle chroniony relikt glacjalny skrzyp pstry. Występują też dwa gatunki gruszyczek: okrągłolistna i mniejsza.

Spośród gatunków zwierząt wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej występują: bóbr europejski, wydra, kumak nizinny, traszka grzebieniasta, pachnica dębowa, zalotka większa i czerwończyk nieparek.

Cel ochrony

Obszar został utworzony w celu ochrony mezotroficznego jeziora i torfowiska. Podstawowym celem ochrony jest:

• zachowanie zbiorowisk 5 gatunków ramienic: ramienicy przeciwstawnej, ramienicy kruchej, ramienicy zwyczajnej, ramienicy omszonej i krynicznicy tępej w Jeziorze Woszczelskim i w jednym ze zbiorników zlokalizowanych na zachód od przekształconego torfowiska przejściowego
• utrzymanie wymienionych siedlisk z torfowcami, storczykami: kruszczykiem błotnym i kukułką krwistą, reliktowym skrzypem pstrym oraz bogatą fauną reprezentowaną przez 7 gatunków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej i 21 Gatunków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej.

Istniejące formy ochrony

Obszar Chronionego Krajobrazu Pojezierza Ełckiego (49 279,3 ha)

Zobacz też

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [20.02.2015]
obszary.natura2000.org.pl [20.02.2015]
Instytut na rzecz Ekorozwoju [20.02.2015]

Bibliografia

Dziedzic J., Dynowski P.: Jezioro Woszczelskie. W: Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Olsztyn, Wydawnictwo Mantis, 2009, s. 161-163.

Galeria zdjęć

• Natura 2000 Jezioro Woszczelskie
• 

  Natura 2000 Jezioro Woszczelskie

• 

  Natura 2000 Jezioro Woszczelskie

• 

  Ramienica przeciwstawna (Chara contraria).
  Fot. Kristian Peters. Źródło: Commons Wikimedia

• 

  Zalotka większa (Leucorrhinia pectoralis).
  Fot. Christian Fischer. Źródło: Commons Wikimedia