Natura 2000 Tatarska Góra

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Obszar Natura 2000 Tatarska Góra

Tatarska Góra Źródło: www.geolocation.wsTatarska Góra
Źródło: www.geolocation.ws
Typ obszaru Obszar "siedliskowy" – przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS)
Kod PLH2800
Powierzchnia 374,8 ha
Status obszaru projektowany SOOS, zgłoszony do Komisji Europejskiej
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Obszar Natura 2000 Tatarska Góra
Obszar Natura 2000 Tatarska Góra
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Obszar Natura 2000 Tatarska Góra
Obszar Natura 2000 Tatarska Góra
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Obszar Natura 2000 Tatarska Góra – specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS).

Ogólny opis obszaru

Obszar położony jest na węźle hydrograficznym, zasilającym zlewnię rzeki Gołdap na zachodzie i rzeki Jarki na wschodzie. Tatarska Góra (307,8 m n.p.m.) jest jedną z ważniejszych kulminacji Wzgórz Szeskich. Stanowi ona przykład formy polodowcowej o dwóch wierzchołkach, pomiędzy którymi rozciąga się wytopisko z zarastającym jeziorkiem. Utworzone na wysokości 290 metrów n.p.m. "Torfowisko na Tatarskiej Górze" jest najwyżej położonym rezerwatem przyrody w naszym województwie.

Wzniesienie, zwane pierwotnie Gajek, pokrywa las mieszany z drzewostanem w niskich i średnich klasach w wieku 20–90 lat. Wysokości względne terenu sięgają 40 m, a wzniesienie otoczone jest głównie łąkami i gruntami ornymi. W szczątkowej formie zachowały się na obrzeżach lasy łęgowe. Moreny czołowe, budujące Wzgórza Szeskie uformowane zostały w fazie pomorskiej zlodowacenia bałtyckiego. Znajdują się tu liczne zbiorniki i bagienka eutroficzne. Dość liczne są głazy narzutowe, z których największy mierzy 10,4 m obwodu. Osobliwością Tatarskiej Góry jest Jezioro Tatarskie (7 ha) położone na wysokości 293 m n.p.m. – najwyżej położony naturalny akwen Pojezierza Mazurskiego. Jezioro otoczone jest torfowiskiem.

Walory przyrodnicze

Roślinność torfowiska na Tatarskiej Górze jest zróżnicowana. Obok kwaśnych dystroficznych miejsc ze zbiorowiskami torfowisk przejściowych (7140) występują tu płaty z przygiełką białą (7150) oraz płaty torfowiska wysokiego (7110) z bagnem zwyczajnym. W lasach otaczających torfowisko występują wilgotne drzewostany z przewagą sosny z domieszką brzozy brodawkowatej i omszonej (91D0-6), grąd subkontynentalny z przewagą dębu szypułkowego, lipy drobnolistnej i klonu zwyczajnego oraz z udziałem wiązu górskiego i graba.

Obszar jest bardzo interesujący zarówno pod względem krajobrazowym, jak i przyrodniczym. Na torfowisku otaczającym dystroficzne Jezioro Tatarskie (3160) występuje turzyca skąpokwiatowa, gatunek bardzo rzadki we florze Polski. W partii przyjeziornej torfowiska odnotowano obecność bardzo rzadkiej i ginącej na Pojezierzu Mazurskim rosiczki długolistnej. Inne rzadkie gatunki to bagnica torfowa i turzyca bagienna.
Na terenie obiektu odnotowano gatunki zwierząt chronionych prawem krajowym, jak i wymienionych w Załączniku II Dyrektywy Siedliskowej: bóbr europejski, wydra, traszka grzebieniasta, kumak nizinny. Z gadów i płazów chronionych w Polsce występują: jaszczurka żyworodna, padalec, żmija, ropucha szara, rzekotka drzewna, żaba moczarowa, żaba trawna|trawna]] i wodna.

Cel ochrony

Podstawowym celem ochrony jest utrzymanie powierzchni składu gatunkowego torfowisk przejściowych i wysokich oraz otaczających je borów i lasów bagiennych, poprzez utrzymanie wysokiego i stabilnego poziomu wód powierzchniowych i gruntowych. Ważnym celem jest również zachowanie różnorodności biologicznej w ekosystemach leśnych, łąkowych i wodnych obszaru.

Istniejące formy ochrony

Zobacz też

Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, BIP Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Olsztynie [14.06.2014]
parkikrajobrazowewarmiimazur.pl [14.06.2014]

Bibliografia

Kruszelnicki J., Tatarska Góra, [W:] Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, red. Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata, Olsztyn 2009, s. 263–266.

Galeria zdjęć