Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|zdjecie = | |zdjecie = | ||
|podpis zdjecia = | |podpis zdjecia = | ||
| − | |typ obszaru = Obszar "siedliskowy" | + | |typ obszaru = Obszar "siedliskowy" – przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) |
|kod = PLH280030 | |kod = PLH280030 | ||
|powierzchnia = 2260,45 | |powierzchnia = 2260,45 | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|minutE = 31 | |minutE = 31 | ||
|sekundE = 32.16 | |sekundE = 32.16 | ||
| − | |status obszaru = Obszar o Znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) | + | |status obszaru = Obszar o Znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) – zatwierdzony decyzją Komisji Europejskiej (2011 r.) |
}} | }} | ||
| + | '''Obszar Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej''' – obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW); obszar "siedliskowy" zatwierdzony przez Komisję Europejską do czasu wyznaczenia przez kraj członkowski. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | === Ogólny opis obszaru === | ||
| + | OZW "Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej" położony jest w mezoregionie Wysoczyzna Elbląska, na obszarze trzech gmin [[Powiat elbląski|powiatu elbląskiego]]. Obszar obejmuje fragment północnych terenów kulminacyjnej części Wysoczyzny Elbląskiej. Stanowi rozległy płat falistej moreny dennej z zespołami pagórków (twz. drumlinami), położony na wysokości od kilku do ponad 70 m n.p.m. Względne różnice wysokości dochodzą do 80 m. | ||
| + | Obszar pokryty jest siecią licznych, promieniście rozchodzących się dolin erozyjnych, wykształconych przez potoki spływające do [[Zalew Wiślany|Zalewu Wiślanego]] i [[Jezioro Drużno|Jeziora Drużno]]. Ponad 90% powierzchni obszary pokrywają lasy liściaste. Dominują żyzne i kwaśne buczyny niżowe, w mniejszym stopniu grądy subatlantyckie. Wzdłuż strumieni wykształciły się wąskie pasy lasów łegowych. | ||
| − | + | === Walory przyrodnicze === | |
| − | + | Do najważniejszych typów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej należą: żyzne buczyny niżowe (kod 9130-1), kwaśne buczyny niżowe (kod 9110-1), grad subatlantycki (kod 9160-1), acidofilny pomorski las brzozowo-dębowy (kod 9190), brzezina bagienna (kod91D0-1), łęgi jesionowo-olszowe (kod 91E0-3), źródliskowe lasy olszowe na niżu (kod 91E0-4), podgórski łęg jesionowy (kod 91E0-5), niżowe i górskie świeże łżki użytkowane ekstensywnie (kod 6510), torfowiska wysokie z roslinnością torfotwórczą (kod 7110). | |
| + | Na obszarze tym stwierdzono występowanie 6 gatunków "naturowych" zwierząt. Są to: [[wydra]] ''Lutra lutra'' (kod 1355), [[wilk]] ''Canis lupus'' (kod 1352), [[kumak nizinny]] ''Bombiba bombina'' (kod 1188), [[traszka grzebieniasta]] ''Triturus cristatus'' (kod 1166), [[minóg strumieniowy]] ''Lampetra planeri'' (kod 1096) i [[koza]] ''Cobitis taenia'' (kod 1149). Na uwagę zasługuje występowanie [[orzesznica|orzesznicy]] ''Muscardinus avellanarius'' i [[popielica|popielicy]] ''Glis glis''. | ||
| − | + | Spośród licznych tu rzadkich gatunków ptaków na uwagę zasługują: [[bocian czarny]] ''Ciconia nigra'', [[orlik krzykliwy]] ''Aquila pomarina'', [[bielik]] ''Haliaeetus albicilla'', [[muchołówka białoszyja]] ''Ficedula albicollis''. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Charakterystyczną cechą flory tego obszary jest duży udział gatunków górskich i podgórskich, takich jak np.: [[tojad pstry]] ''Aconitum variegatum'', [[czosnek niedźwiedzi]] ''Allium ursinum'', [[olsza szara]] ''Alnus incana'', [[świerząbek orzęsiony]] ''Chaerophylum hirsutum'', [[lepiężnik biały]] ''Petasites albus'', [[żebrowiec górski]] ''Pleurospermum austriacum'', [[kozłek bzowy]] ''Valeriana sambucifolia'', [[przetacznik górski]] ''Veromica montana''. | Charakterystyczną cechą flory tego obszary jest duży udział gatunków górskich i podgórskich, takich jak np.: [[tojad pstry]] ''Aconitum variegatum'', [[czosnek niedźwiedzi]] ''Allium ursinum'', [[olsza szara]] ''Alnus incana'', [[świerząbek orzęsiony]] ''Chaerophylum hirsutum'', [[lepiężnik biały]] ''Petasites albus'', [[żebrowiec górski]] ''Pleurospermum austriacum'', [[kozłek bzowy]] ''Valeriana sambucifolia'', [[przetacznik górski]] ''Veromica montana''. | ||
| − | |||
=== Cel ochrony === | === Cel ochrony === | ||
| − | |||
Najważniejszym celem ochrony tego obszaru jest zachowanie istniejących zbiorowisk lasów bukowych, w specyficznej rzeźbie terenu oraz warunkach hydrologicznych i mikroklimatycznych, stwarzających sprzyjające warunki bytowania licznym rzadkim w kraju reprezentantom flory i fauny. | Najważniejszym celem ochrony tego obszaru jest zachowanie istniejących zbiorowisk lasów bukowych, w specyficznej rzeźbie terenu oraz warunkach hydrologicznych i mikroklimatycznych, stwarzających sprzyjające warunki bytowania licznym rzadkim w kraju reprezentantom flory i fauny. | ||
| − | |||
=== Istniejące formy ochrony === | === Istniejące formy ochrony === | ||
| − | |||
Rezerwaty przyrody: [[rezerwat Buki Wysoczyzny Elbląskiej|"Buki Wysoczyzny Elbląskiej"]] (94,2 ha), [[rezerwat Kadyński Las|"Kadyński Las"]] (8,5 ha), [[rezerwat Dolina Stradanki|"Dolina Stradanki"]] (119,9 ha), [[rezerwat Nowinka|"Nowinka"]] (74,3 ha); [[Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej]] (13732 ha). | Rezerwaty przyrody: [[rezerwat Buki Wysoczyzny Elbląskiej|"Buki Wysoczyzny Elbląskiej"]] (94,2 ha), [[rezerwat Kadyński Las|"Kadyński Las"]] (8,5 ha), [[rezerwat Dolina Stradanki|"Dolina Stradanki"]] (119,9 ha), [[rezerwat Nowinka|"Nowinka"]] (74,3 ha); [[Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej]] (13732 ha). | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | Nowak Alicja, Szymczyk Rafał, Zagrodzki Zbigniew, Marcinkowska Joanna: ''Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej'', [w:] Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), ''Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim'', Olsztyn, 2009.<br/> | ||
| + | [http://bip.olsztyn.rdos.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=488:specjalne-obszary-ochrony-siedlisk-soos-natura-2000-w-wojewodztwie-warmisko-mazurskim-listopad-2009&catid=52:natura-2000&Itemid=79 bip.olsztyn.rdos.gov.pl, Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim] [17.06.2014]<br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Natura 2000]] [[Kategoria:Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Powiat elbląski]] [[Kategoria: Tolkmicko (gmina miejsko-wiejska)]][[Kategoria: Elbląg]][[Kategoria: Milejewo (gmina wiejska)]] | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[Kategoria: | ||
Aktualna wersja na dzień 11:47, 20 mar 2015
| Obszar Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej | |
| | |
| Typ obszaru | Obszar "siedliskowy" – przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) |
| Kod | PLH280030 |
| Powierzchnia | 2260,45 |
| Status obszaru | Obszar o Znaczeniu dla Wspólnoty (OZW) – zatwierdzony decyzją Komisji Europejskiej (2011 r.) |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Obszar Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej | |
| Położenie na mapie Polski  Obszar Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Obszar Natura 2000 Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej – obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW); obszar "siedliskowy" zatwierdzony przez Komisję Europejską do czasu wyznaczenia przez kraj członkowski.
Spis treści
Ogólny opis obszaru
OZW "Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej" położony jest w mezoregionie Wysoczyzna Elbląska, na obszarze trzech gmin powiatu elbląskiego. Obszar obejmuje fragment północnych terenów kulminacyjnej części Wysoczyzny Elbląskiej. Stanowi rozległy płat falistej moreny dennej z zespołami pagórków (twz. drumlinami), położony na wysokości od kilku do ponad 70 m n.p.m. Względne różnice wysokości dochodzą do 80 m.
Obszar pokryty jest siecią licznych, promieniście rozchodzących się dolin erozyjnych, wykształconych przez potoki spływające do Zalewu Wiślanego i Jeziora Drużno. Ponad 90% powierzchni obszary pokrywają lasy liściaste. Dominują żyzne i kwaśne buczyny niżowe, w mniejszym stopniu grądy subatlantyckie. Wzdłuż strumieni wykształciły się wąskie pasy lasów łegowych.
Walory przyrodnicze
Do najważniejszych typów siedlisk z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej należą: żyzne buczyny niżowe (kod 9130-1), kwaśne buczyny niżowe (kod 9110-1), grad subatlantycki (kod 9160-1), acidofilny pomorski las brzozowo-dębowy (kod 9190), brzezina bagienna (kod91D0-1), łęgi jesionowo-olszowe (kod 91E0-3), źródliskowe lasy olszowe na niżu (kod 91E0-4), podgórski łęg jesionowy (kod 91E0-5), niżowe i górskie świeże łżki użytkowane ekstensywnie (kod 6510), torfowiska wysokie z roslinnością torfotwórczą (kod 7110).
Na obszarze tym stwierdzono występowanie 6 gatunków "naturowych" zwierząt. Są to: wydra Lutra lutra (kod 1355), wilk Canis lupus (kod 1352), kumak nizinny Bombiba bombina (kod 1188), traszka grzebieniasta Triturus cristatus (kod 1166), minóg strumieniowy Lampetra planeri (kod 1096) i koza Cobitis taenia (kod 1149). Na uwagę zasługuje występowanie orzesznicy Muscardinus avellanarius i popielicy Glis glis.
Spośród licznych tu rzadkich gatunków ptaków na uwagę zasługują: bocian czarny Ciconia nigra, orlik krzykliwy Aquila pomarina, bielik Haliaeetus albicilla, muchołówka białoszyja Ficedula albicollis.
Charakterystyczną cechą flory tego obszary jest duży udział gatunków górskich i podgórskich, takich jak np.: tojad pstry Aconitum variegatum, czosnek niedźwiedzi Allium ursinum, olsza szara Alnus incana, świerząbek orzęsiony Chaerophylum hirsutum, lepiężnik biały Petasites albus, żebrowiec górski Pleurospermum austriacum, kozłek bzowy Valeriana sambucifolia, przetacznik górski Veromica montana.
Cel ochrony
Najważniejszym celem ochrony tego obszaru jest zachowanie istniejących zbiorowisk lasów bukowych, w specyficznej rzeźbie terenu oraz warunkach hydrologicznych i mikroklimatycznych, stwarzających sprzyjające warunki bytowania licznym rzadkim w kraju reprezentantom flory i fauny.
Istniejące formy ochrony
Rezerwaty przyrody: "Buki Wysoczyzny Elbląskiej" (94,2 ha), "Kadyński Las" (8,5 ha), "Dolina Stradanki" (119,9 ha), "Nowinka" (74,3 ha); Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej (13732 ha).
Bibliografia
Nowak Alicja, Szymczyk Rafał, Zagrodzki Zbigniew, Marcinkowska Joanna: Doliny Erozyjne Wysoczyzny Elbląskiej, [w:] Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Olsztyn, 2009.
bip.olsztyn.rdos.gov.pl, Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim [17.06.2014]
