Gardzień: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 14: | Linia 14: | ||
|sołectwo = | |sołectwo = | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
| − | |liczba ludności = 150<ref>Łącznie: Gardzień, Łanioch, | + | |liczba ludności = 150<ref>Łącznie: Gardzień, Łanioch, Sarnówek, Starzykowo Małe, Stawki i Stęgawica.</ref>. |
|rok = 2010 | |rok = 2010 | ||
|strefa numeracyjna = | |strefa numeracyjna = | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
''' Gardzień ''' (niem. ''Garden'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]], w [[Iława (gmina wiejska)|gminie Iława]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. | ''' Gardzień ''' (niem. ''Garden'') – wieś sołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]], w [[Iława (gmina wiejska)|gminie Iława]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. | ||
| − | Miejscowość w 2010 roku liczyła mieszkańców (łącznie z osadami: [[Łanioch]], [[Sarnówek]], [[Starzykowo Małe]], [[Stawki]] i [[Stęgawica]]). W skład sołectwa wchodzą miejscowości Gardzień i Sarnówek. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Tomasz Kaczerowski]]<ref>http://www.gmina-ilawa.pl/dla_mieszkanca/jednostki-podlegle/ [ | + | Miejscowość w 2010 roku liczyła mieszkańców (łącznie z osadami: [[Łanioch]], [[Sarnówek]], [[Starzykowo Małe]], [[Stawki]] i [[Stęgawica]]). W skład sołectwa wchodzą miejscowości Gardzień i Sarnówek. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Tomasz Kaczerowski]]<ref>[http://www.gmina-ilawa.pl/dla_mieszkanca/jednostki-podlegle/ gmina-ilawa.pl] [05.03.2014]</ref>. |
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 38: | Linia 37: | ||
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Pojezierze Iławskie|Pojezierzu Iławskim]], na zachód od jeziora [[Jezioro Jeziorak|Jeziorak]], 8 km na północny zachód od [[Iława|Iławy]] i na północ od drogi wojewódzkiej nr 521. | Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Pojezierze Iławskie|Pojezierzu Iławskim]], na zachód od jeziora [[Jezioro Jeziorak|Jeziorak]], 8 km na północny zachód od [[Iława|Iławy]] i na północ od drogi wojewódzkiej nr 521. | ||
| − | Około 4 km na wschód od Gardzienia znajduje się [[Rezerwat Buczyna na Łaniochu]] | + | Około 4 km na wschód od Gardzienia znajduje się [[Rezerwat Buczyna na Łaniochu]] obejmujący las bukowy o bogatym runie. |
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | [[File:Młyn w Gardzieniu w początkach XX wieku.jpg|thumb|300px|left|Młyn w Gardzieniu w początkach XX wieku]]Wieś powstała na obszarze dawnej pruskiej osady. Najstarsza wzmianka dotycząca miejscowości pochodzi z roku 1378. W tym czasie w Gardzieniu działał młyn wodny, w którym mielono mąkę na potrzeby załogi zamku w [[Szymbark|Szymbarku]]. Kapituła pomezańska odsprzedała go w tym czasie niejakiemu Michałowi Postelinowi. W 1669 oku wieś wraz z młynem stała się własnością grafa | + | [[File:Młyn w Gardzieniu w początkach XX wieku.jpg|thumb|300px|left|Młyn w Gardzieniu w początkach XX wieku]]Wieś powstała na obszarze dawnej pruskiej osady. Najstarsza wzmianka dotycząca miejscowości pochodzi z roku 1378. W tym czasie w Gardzieniu działał młyn wodny, w którym mielono mąkę na potrzeby załogi zamku w [[Szymbark|Szymbarku]]. Kapituła pomezańska odsprzedała go w tym czasie niejakiemu Michałowi Postelinowi. |
| + | |||
| + | W 1669 oku wieś wraz z młynem stała się własnością grafa Ernsta Finck von Finckensteina, który wzniósł w Gardzieniu dwór dla zarządcy dóbr. Budowla nawiązywała stylistycznie do pałacu w Tiefurth. W 1789 roku Gardzień miał charakter folwarku szlacheckiego, składającego się z czterech budynków mieszkalnych. | ||
| + | |||
| + | W 1826 roku zmarł, nie pozostawiwszy potomka, Karol Filip Finckenstein. Dwór wraz z majątkiem stał się wówczas własnością jego siostrzeńca Hahnefeldta. W 1830 roku Gardzień został sprzedany baronowi Wernerowi von Gustedt. Jego żona Jenny była owocem romansu króla Westfalii Hieronima Bonaparte z matką baronowej von Gustedt, arystokratką Dianą von Pappenheim. Małżonkowie zakupili Gardzień dzięki pieniądzom otrzymanym w darze ślubnym od Hieronima Bonaparte. W tym czasie do miejscowego majątku należały folwarki [[Jędrzejowice]], [[Starzykowo Wilekie]] oraz [[Starzykowo Małe]]. Z inicjatywy Jenny von Gustedt wybudowano we wsi szkołę, do której baronowa posyłała również swoje własne dzieci. Córka Hieronima Bonaparte przebudowała również pałac w Gardzieniu, inspirując się architekturą pałacu Wittum w Weimarze. Założyła również pałacowy park, w którym poleciła wznieść domek herbaciany. W 1850 roku Werner von Gustedt otrzymał nominację na stanowisko landrata powiatu suskiego. Rodzina przeprowadziła się do [[Susz|Susza]], a pałac służył jako ochronka dla sierot i dzieci z najuboższych rodzin chłopskich. W 1864 roku, po śmierci męża, Jenny von Gustedt sprzedała Gardzień kupcowi z Berlina, niejakiemu Jonasowi. W 1884 roku majątek wykupił Zidowitz. W 1900 roku Gardzień ponownie stał się własnością rodu Finck von Finckenstein. | ||
| − | W czasie I wojny światowej w pałacu działała szkoła dokształcająca i kwatera dla uchodźców. Po 1918 roku rezydowała w nim wdowa po grafie. W 1932 roku Organizacja Gdańska S.A. prowadziła w pałacu szkołę sportową. Przed 1939 roku | + | W czasie I wojny światowej w pałacu działała szkoła dokształcająca i kwatera dla uchodźców. Po 1918 roku rezydowała w nim wdowa po grafie. W 1932 roku Organizacja Gdańska S.A. prowadziła w pałacu szkołę sportową. Przed 1939 roku Finckenstein przekazał pałac swojemu nadleśniczemu, który urządził w nim siedzibę zarządu dóbr leśnych obejmujących teren rozciągający się od Iławy do [[Wikielec|Wikielca]] i [[Stradomno|Stradomna]] wzdłuż [[Jezioro Jeziorak|Jezioraka]] aż po [[Siemiany]]. |
Pałac i zabudowania dworskie przetrwały zawieruchę II wojny światowej. W samym pałacu aż do końca lat 60. XX w. mieszkały rodziny robotników leśnych. Po wybudowaniu dla nich specjalnej osady w okolicach Gardzienia pałac opustoszał i zaczął popadać w ruinę. Do dewastacji obiektu przyczyniły się grabieże i bezprawne rozbiórki. | Pałac i zabudowania dworskie przetrwały zawieruchę II wojny światowej. W samym pałacu aż do końca lat 60. XX w. mieszkały rodziny robotników leśnych. Po wybudowaniu dla nich specjalnej osady w okolicach Gardzienia pałac opustoszał i zaczął popadać w ruinę. Do dewastacji obiektu przyczyniły się grabieże i bezprawne rozbiórki. | ||
Wersja z 12:11, 20 paź 2014
| Gardzień | |
| | |
 Gardzień
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | iławski |
| Gmina | Iława |
| Liczba ludności (2010) | 150[1]. |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Gardzień | |
| Położenie na mapie Polski  Gardzień | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Gardzień (niem. Garden) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Iława. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła mieszkańców (łącznie z osadami: Łanioch, Sarnówek, Starzykowo Małe, Stawki i Stęgawica). W skład sołectwa wchodzą miejscowości Gardzień i Sarnówek. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Tomasz Kaczerowski[2].
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Pojezierzu Iławskim, na zachód od jeziora Jeziorak, 8 km na północny zachód od Iławy i na północ od drogi wojewódzkiej nr 521.
Około 4 km na wschód od Gardzienia znajduje się Rezerwat Buczyna na Łaniochu obejmujący las bukowy o bogatym runie.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała na obszarze dawnej pruskiej osady. Najstarsza wzmianka dotycząca miejscowości pochodzi z roku 1378. W tym czasie w Gardzieniu działał młyn wodny, w którym mielono mąkę na potrzeby załogi zamku w Szymbarku. Kapituła pomezańska odsprzedała go w tym czasie niejakiemu Michałowi Postelinowi.
W 1669 oku wieś wraz z młynem stała się własnością grafa Ernsta Finck von Finckensteina, który wzniósł w Gardzieniu dwór dla zarządcy dóbr. Budowla nawiązywała stylistycznie do pałacu w Tiefurth. W 1789 roku Gardzień miał charakter folwarku szlacheckiego, składającego się z czterech budynków mieszkalnych.
W 1826 roku zmarł, nie pozostawiwszy potomka, Karol Filip Finckenstein. Dwór wraz z majątkiem stał się wówczas własnością jego siostrzeńca Hahnefeldta. W 1830 roku Gardzień został sprzedany baronowi Wernerowi von Gustedt. Jego żona Jenny była owocem romansu króla Westfalii Hieronima Bonaparte z matką baronowej von Gustedt, arystokratką Dianą von Pappenheim. Małżonkowie zakupili Gardzień dzięki pieniądzom otrzymanym w darze ślubnym od Hieronima Bonaparte. W tym czasie do miejscowego majątku należały folwarki Jędrzejowice, Starzykowo Wilekie oraz Starzykowo Małe. Z inicjatywy Jenny von Gustedt wybudowano we wsi szkołę, do której baronowa posyłała również swoje własne dzieci. Córka Hieronima Bonaparte przebudowała również pałac w Gardzieniu, inspirując się architekturą pałacu Wittum w Weimarze. Założyła również pałacowy park, w którym poleciła wznieść domek herbaciany. W 1850 roku Werner von Gustedt otrzymał nominację na stanowisko landrata powiatu suskiego. Rodzina przeprowadziła się do Susza, a pałac służył jako ochronka dla sierot i dzieci z najuboższych rodzin chłopskich. W 1864 roku, po śmierci męża, Jenny von Gustedt sprzedała Gardzień kupcowi z Berlina, niejakiemu Jonasowi. W 1884 roku majątek wykupił Zidowitz. W 1900 roku Gardzień ponownie stał się własnością rodu Finck von Finckenstein.
W czasie I wojny światowej w pałacu działała szkoła dokształcająca i kwatera dla uchodźców. Po 1918 roku rezydowała w nim wdowa po grafie. W 1932 roku Organizacja Gdańska S.A. prowadziła w pałacu szkołę sportową. Przed 1939 roku Finckenstein przekazał pałac swojemu nadleśniczemu, który urządził w nim siedzibę zarządu dóbr leśnych obejmujących teren rozciągający się od Iławy do Wikielca i Stradomna wzdłuż Jezioraka aż po Siemiany.
Pałac i zabudowania dworskie przetrwały zawieruchę II wojny światowej. W samym pałacu aż do końca lat 60. XX w. mieszkały rodziny robotników leśnych. Po wybudowaniu dla nich specjalnej osady w okolicach Gardzienia pałac opustoszał i zaczął popadać w ruinę. Do dewastacji obiektu przyczyniły się grabieże i bezprawne rozbiórki.
Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych w następujących latach wynosiła:
- 1817 – 32 osoby, 3 budynki
- 1831 – 92 osoby, 2 budynki
- 1864 – 214 osób, 11 budynków
- 1871 – 177 osób, 10 budynków
- 1885 – 176 osób, 10 budynków
- 1895 – 206 osób, 12 budynków
- 1905 – 148 osób, 10 budynków
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Zesłania Ducha Świętego w Ząbrowie.
Zabytki
- dawny park dworski z przełomu XVIII i XIX wieku o powierzchni ok. 7 ha
- pozostałości pałacu
Przypisy
- ↑ Łącznie: Gardzień, Łanioch, Sarnówek, Starzykowo Małe, Stawki i Stęgawica.
- ↑ gmina-ilawa.pl [05.03.2014]
Bibliografia
Iława. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1972.
Niesiobędzki Wiesław, Powiat iławski. Dzieje, zabytki, pejzaż i kultura. Szkice historyczne, wydanie II, poprawione i poszerzone, Iława 2008.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Westpreussen, Commission bei Leon Saunier, Danzig und Elbing 1858.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
Plan zagospodarowania przestrzennego gminy Iława 2003, gmina-ilawa.mpzp.org, Uchwała Nr XIII/108/2003 z dnia 3 grudnia 2003 [5.03.2014]
bip.warmia.mazury.pl, Strategia rozwoju gminy Iława 2000-2015 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
[[Kategoria:
