Kadyny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
− | + | Nazwa miejscowości wywodzi się od imienia Cadiny. Cadina była pruską księżniczką, podobno posiadającą umiejętność wróżenia, która miała zamieszkać na tereni dzisiejszej wsi. Kadyny zostały założone na obszarze dawnej pruskiej osady. Pierwsza informacja dotycząca wsi pochodzi z 1255 roku. W XIII wieku [[Zakon Krzyżacki]] wybudował w osadzie dwór obronny. W roku 1431 Kadyny należały do przywódcy antykrzyżackiego [[Związek Pruski|Związku Pruskiego]] [[Jan Bażyński|Jana Bażyńskiego]]. Na początku XVII stulecia dobra zostały sprzedane Elblągowi. W 1682 roku kolejnym właścicielem został [[Jan Teodor Schlieben]], wojewoda inflancki. W połowie lat 90. XVII wieku Kadyny stały się własnością [[Stanisław Działyński| Stanisławowi Działyńskiemu]], kasztelanowi elbląskiemu, a później wojewodzie chełmińskiemu. W XVIII stuleciu w Kadynach powstał zespół klasztorny. Natomiast w 1786 roku majątek znalazł się w rękach hrabiego Wilhelma von Schwerina. Kadyny trafiały z rąk do rąk aż do 1898 roku. Wówczas dobra przejął król Prus i cesarz Niemiecki [[Wilhelm II Hohenzollern]]. Nadszedł okres rozkwitu i świetności wsi. Cesarz wybudował w majątku letnią rezydencję, szkołę, stadninę koni, dom starców, zakład majoliki, która rozsławiła Kadyny. | |
+ | Obecnie wieś należy do związku miejscowości tematycznych ("Cesarskie Kadyny"). W miejscowości organizowane są warsztaty ceramiczne, plenery malarskie. Hotele i stadniny oferują liczne atrakcje turystyczne. | ||
+ | |||
[[File:Kadyny.Pałac.jpg|thumb|242 px|left|Kadyny. Pałac [http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Kadyny_Palace#mediaviewer/File:Kadyny_dw%C3%B3r_nr_645208_fota_8.JPG][dostęp: 12.12.2014]]] | [[File:Kadyny.Pałac.jpg|thumb|242 px|left|Kadyny. Pałac [http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Kadyny_Palace#mediaviewer/File:Kadyny_dw%C3%B3r_nr_645208_fota_8.JPG][dostęp: 12.12.2014]]] | ||
[[File:Kadyny. Budynek dawnej karczmy.jpg|thumb|242 px|left|Kadyny. Budynek dawnej karczmy [http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Kadyny#mediaviewer/File:Karczma,_ob._dom_mieszkalny.JPG] [dostęp: 12.12.2014]]] | [[File:Kadyny. Budynek dawnej karczmy.jpg|thumb|242 px|left|Kadyny. Budynek dawnej karczmy [http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Kadyny#mediaviewer/File:Karczma,_ob._dom_mieszkalny.JPG] [dostęp: 12.12.2014]]] |
Wersja z 00:10, 19 gru 2014
Kadyny | |
| |
Klasztor w Kadynach [4] [dostęp: 12.12.2014]
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | elbląski |
Gmina | Tolkmicko |
Liczba ludności (2010) | 665 (łącznie: Kadyny, Kikoły) |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Kadyny (niem. Kadinen, Cadinen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 665 mieszkańców (łącznie: Kadyny, Kikoły). Aktualnie funkcję sołtysa wsi sprawuje Ewa Świątek-Kulicka [1].
Spis treści
Położenie
Wieś jest położona nad Zalewem Wiślanym na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej, w odległości 4 km od Tolkmicka i 23 km od Elbląga.
Dzieje miejscowości
Nazwa miejscowości wywodzi się od imienia Cadiny. Cadina była pruską księżniczką, podobno posiadającą umiejętność wróżenia, która miała zamieszkać na tereni dzisiejszej wsi. Kadyny zostały założone na obszarze dawnej pruskiej osady. Pierwsza informacja dotycząca wsi pochodzi z 1255 roku. W XIII wieku Zakon Krzyżacki wybudował w osadzie dwór obronny. W roku 1431 Kadyny należały do przywódcy antykrzyżackiego Związku Pruskiego Jana Bażyńskiego. Na początku XVII stulecia dobra zostały sprzedane Elblągowi. W 1682 roku kolejnym właścicielem został Jan Teodor Schlieben, wojewoda inflancki. W połowie lat 90. XVII wieku Kadyny stały się własnością Stanisławowi Działyńskiemu, kasztelanowi elbląskiemu, a później wojewodzie chełmińskiemu. W XVIII stuleciu w Kadynach powstał zespół klasztorny. Natomiast w 1786 roku majątek znalazł się w rękach hrabiego Wilhelma von Schwerina. Kadyny trafiały z rąk do rąk aż do 1898 roku. Wówczas dobra przejął król Prus i cesarz Niemiecki Wilhelm II Hohenzollern. Nadszedł okres rozkwitu i świetności wsi. Cesarz wybudował w majątku letnią rezydencję, szkołę, stadninę koni, dom starców, zakład majoliki, która rozsławiła Kadyny. Obecnie wieś należy do związku miejscowości tematycznych ("Cesarskie Kadyny"). W miejscowości organizowane są warsztaty ceramiczne, plenery malarskie. Hotele i stadniny oferują liczne atrakcje turystyczne.
Gospodarka
Kultura
- Międzynarodowe Warsztaty Artystyczne Kadyny – Twórcze spoiwo czasu – wioska sztuki
- Plener artystyczny Kadyny – wioska sztuki
Organizacje i stowarzyszenia
Religia
Turystyka
- Port żeglarski
- Plaża
- Stajnia Cegielnia
- Szlak Kopernikowski: Frombork - Kępki
- Kolej nadzalewowa
- Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej
- Rezerwat Kadyński Las
Zabytki
- Klasztor ojców Bernardynów
- Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego
- Ołtarze z kościoła pw. św. Antoniego Padewskiego
- Kapliczka tzw. "Trzech Krzyży" w Kadynach
- Kaplica pw. Niepokalanego Poczęcia NMP
- Zespół pałacowo-folwarczny (XVII-XX): pałac, park pałacowy, spichlerz, dawna oranżeria, tzw. Dom Kawalerów, gorzelnia, budynek bramy przejazdowej, budynki folwarczne (3 stajnie, dom mieszkalny, stajnia z magazynem, garaż, stodoła, skwer przy stajni, studnia z obudową)
- Zespół "Białej Leśniczówki": leśniczówka, budynek inwentarski, stodoła, studnia
- Budynek dawnej szkoły (1902)
- Karczma (XIX w.)
- Zespół cegielni 1902-1903
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I-II, Olsztyn 2010-2011.
- Miejsca z duszą. Miejscowości tematyczne Warmii i Mazur, tekst Mira Stankiewicz i in., Elbląg 2011.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Zakłady Ceramiki Zabytkowej w Kadynach, Gdańsk 1972.
- Zwadzki Wojciech, Dzieje klasztoru bernardyńskiego w Kadynach, Olsztyn 2002.
- Danych Lokalnych GUS [dostęp: 12.12.2014].
- Miasta i Gminy Tolkmicko [dostęp: 12.12.2014].
- Hotel Kadyny [dostęp: 12.12.2014].
- Miejsca z duszą [dostęp: 12.12.2014].
- Pomorski Szlak Żeglarski [dostęp: 12.12.2014].
- Hotel Srebrny Dzwon[dostęp: 12.12.2014].
Przypisy
- ↑ http://tolkmicko-umig.bip-wm.pl/public/?id=825 [dostęp: 13.12.2014].
<references>
Zobacz też
[[Kategoria: Gmina Tolkmicko (wiejska) [[Kategoria: Kultura]