Piotrkowo (gmina Susz)

Piotrkowo
Szkoła w Piotrkowie
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	iławski
Gmina	Susz
Liczba ludności (2010)	356
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Piotrkowo
Położenie na mapie Polski Piotrkowo
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Piotrkowo (niem. Peterkau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim, w gminie Susz. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 356 mieszkańców (łącznie z Zofiówką). Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Wiesław Bieluch.

Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Pojezierzu Iławskim, na południe od Jeziora Piotrkowskiego, 12 km na północny zachód od Iławy i 12 km na południowy wschód od Susza.

Dzieje miejscowości

Miejscowość została założona na obszarze dawnej osady pruskiej. Początkowo nazywana była Gross Peterkaw i Klein Peterkaw. Kapituła pomezańska w 1389 roku przyznała wsi obszar 70 łanów. Cztery z nich oddano na rzecz kościoła, a kolejnych siedem łanów było przeznaczonych dla miejscowego sołtysa i jednocześnie zasadźcy. Kościół w Piotrkowie został wzniesiony w 1331 roku, co wskazuje, że dokument lokacyjny z 1389 nie był z pewnością pierwszym założycielskim aktem. Piotrkowo istniało z pewnością przez 1331 rokiem, a jego pierwszy dokument lokacyjny prawdopodobnie zaginął. W roku 1414 wieś została doszczętnie zniszczona. Opuszczona i zdewastowana miejscowość została włączona do domeny lennej zakonu krzyżackiego.

W 1800 roku Piotrkowo i Falknowo należały do barona von Schleinitz, landrata suskiego w latach 1796–1805. Następnie dobra trafiły w ręce kupca z Elbląga o nazwisku du Bois. Około 1850 roku Piotrkowo stało się własnością von Alt-Stutterheima. Nowy właściciel w roku 1860 wzniósł w majątku okazały dwór. Po jego śmierci Piotrkowo trafiło w ręce spadkobiercy von Alt-Stutterheima – jego siostrzeńca von Wernsdorfa. W 1900 roku Piotrkowo i Falknowo Wielkie przeszły w posiadanie Banku Ziemskiego. W dobrach zostali osiedleni robotnicy leśni. Pozostałe grunty zostały wykupione przez niejakiego Neske, Thielebeina, van Hogendyka oraz Gottlieba Bitzera. Bitzer wykupione lasy przekazał na własność leśnictwu Starzykowo, na zachowanych dla siebie gruntach uprawiał natomiast buraki cukrowe i pszenicę. Piotrkowo zostało wydzierżawione von Quirrenom, którzy skupili się na hodowli bydła mlecznego.

W 1944 roku Piotrkowo było zamieszkane przez 423 mieszkańców. Miejscowi razem z mieszkańcami Grabowca założyli Związek Szkolny, który doprowadził do utworzenia dwuklasowej szkoły. Od 1918 do 1939 roku nauczycielem był w niej Fritz Wisotzki.

Liczba mieszkańców i budynków mieszkalnych (majątek i wieś) na przestrzeni lat:

• 1864 – 551 osób, 38 domów
• 1871 – 530 osób, 44 domy
• 1885 – 493 osoby, 44 domy
• 1895 – 427 osób, 43 domy
• 1905 – 473 osoby, 41 domów
• 1933 – 417 osób
• 1939 – 371 osób
• 1944 – 423 osoby

Edukacja

• Szkoła Podstawowa w Piotrkowie

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Zesłania Ducha Świętego w Ząbrowie.

Turystyka

• Trasa rowerowa o długości 60 km – przebieg trasy: Iława – Szczepkowo – Starzykowo – Piotrkowo – Januszewo – Brusiny – Olbrachtówko – Olbrachtowo – Kamieniec – Susz – Ulnowo – Chełmżyca – Iława

Zabytki

• przedwojenny budynek szkoły podstawowej

Zobacz też

Piotrkowo (gmina Janowiec Kościelny

Bibliografia

Iława. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1972.
Niesiobędzki Wiesław, Powiat iławski. Dzieje, zabytki, pejzaż i kultura. Szkice historyczne, wydanie II, poprawione i poszerzone, Iława 2008.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Westpreussen, Commission bei Leon Saunier, Danzig und Elbing 1858.
Plan rozwoju lokalnego gminy i miasta Susz [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]