Jaroty: Różnice pomiędzy wersjami
(→Dzieje miejscowości) |
|||
Linia 41: | Linia 41: | ||
Wieś została założona w 1342 roku z inicjatywy biskupa [[Herman z Pragi| Hermana z Pragi]]. Przywilej lokacyjny został wystawiony dla [[Prusowie|Prusa]] Jomena. Nadanie obejmowało 40 łanów ziemi. W dokumencie podano również nazwę przyszłej wsi – Jomendorf (tj. wieś Jomena). W gwarze warmińskiej została ona przekształcona na Jondorf. W 1363 roku kapituła zatwierdziła sprzedaż sołectwa przez Jomena. Nowym sołtysem został wówczas Prus o imieniu Preydowe. Wieś została zasiedlona przez wolnych Prusów, podobnie jak pobliski [[Bartążek]]. | Wieś została założona w 1342 roku z inicjatywy biskupa [[Herman z Pragi| Hermana z Pragi]]. Przywilej lokacyjny został wystawiony dla [[Prusowie|Prusa]] Jomena. Nadanie obejmowało 40 łanów ziemi. W dokumencie podano również nazwę przyszłej wsi – Jomendorf (tj. wieś Jomena). W gwarze warmińskiej została ona przekształcona na Jondorf. W 1363 roku kapituła zatwierdziła sprzedaż sołectwa przez Jomena. Nowym sołtysem został wówczas Prus o imieniu Preydowe. Wieś została zasiedlona przez wolnych Prusów, podobnie jak pobliski [[Bartążek]]. | ||
− | Pierwszy osadnik polski odnotowany został w 1486 roku. Zwiększony napływ osadników z Polski rozpoczął się jednak dopiero w latach 20. XVI wieku, kiedy funkcję administratora kapituły warmińskiej pełnił [[lkwim: Mikołaj Kopernik| Mikołaj Kopernik]]. W połowie XVI wieku Jaroty posiadały dwóch sołtysów; do 1772 roku jedno sołectwo należało dziedzicznie do rodziny Królów, drugie natomiast do 1672 roku znajdowało się w rękach Derdaków, a następnie Mateblowskich. Pod koniec XVI stulecia doszło do przeniesienia części wolnych Prusów z Bartążka do Jarot; opuszczona ziemia została włączona do utworzonego folwarku kapituły. Wojny szwedzkie doprowadziły do znacznego wyludnienia miejscowości. 24 łany z 34 należących do | + | Pierwszy osadnik polski odnotowany został w 1486 roku. Zwiększony napływ osadników z Polski rozpoczął się jednak dopiero w latach 20. XVI wieku, kiedy funkcję administratora kapituły warmińskiej pełnił [[lkwim: Mikołaj Kopernik| Mikołaj Kopernik]]. W połowie XVI wieku Jaroty posiadały dwóch sołtysów; do 1772 roku jedno sołectwo należało dziedzicznie do rodziny Królów, drugie natomiast do 1672 roku znajdowało się w rękach Derdaków, a następnie Mateblowskich. Pod koniec XVI stulecia doszło do przeniesienia części wolnych Prusów z Bartążka do Jarot; opuszczona ziemia została włączona do utworzonego folwarku kapituły. Wojny szwedzkie doprowadziły do znacznego wyludnienia miejscowości. 24 łany z 34 należących do chłopów leżały odłogiem. W XVII i XVIII stuleciu miejscowa karczma należała do rodziny Kościeszów. Wieś leżała przy trakcie, którym biskupi podróżowali z Warszawy do rezydencji w [[Lidzbark Warmiński| Lidzbarku Warmińskim]]. W 1818 roku miejscowość liczyła 220 mieszkańców. |
W połowie XIX wieku jednemu z mieszkańców wsi, Janowi Czodrowskiemu, miała się ukazać Matka Boska, która zwróciła się do niego z poleceniem wybudowania kaplicy w Jarotach. Budowla została poświęcona około 1885 roku przez zarządcę parafii bartąskiej, ks. Jana Jabłońskiego. Pierwsza msza została odprawiona 23 stycznia 1889 roku przez urodzonego w Jarotach ks. [[lkwim: Walenty Barczewski| Walentego Barczewskiego]]. Po śmierci Czodorowskiego obowiązek opieki nad kaplicą przeszedł na rodzinę Hinzów. | W połowie XIX wieku jednemu z mieszkańców wsi, Janowi Czodrowskiemu, miała się ukazać Matka Boska, która zwróciła się do niego z poleceniem wybudowania kaplicy w Jarotach. Budowla została poświęcona około 1885 roku przez zarządcę parafii bartąskiej, ks. Jana Jabłońskiego. Pierwsza msza została odprawiona 23 stycznia 1889 roku przez urodzonego w Jarotach ks. [[lkwim: Walenty Barczewski| Walentego Barczewskiego]]. Po śmierci Czodorowskiego obowiązek opieki nad kaplicą przeszedł na rodzinę Hinzów. |
Wersja z 22:59, 24 lis 2014
Jaroty | |
| |
Wieś Jaroty
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | olsztyński |
Gmina | Stawiguda |
Liczba ludności (2012) | 833 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Jaroty (niem. Jommersdorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Stawiguda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. Jest to kolonia dawnej wsi Jaroty, której tereny przyłączono do Olsztyna. Obecnie stanowi samodzielne sołectwo.
W 2012 roku miejscowość liczyła 833 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Zdzisław Gradowski[1].
Spis treści
Położenie
Miejscowość położona jest na Pojezierzu Olsztyńskim, nad Łyną. Przylega do południowo-zachodnich przedmieść Olsztyna.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w 1342 roku z inicjatywy biskupa Hermana z Pragi. Przywilej lokacyjny został wystawiony dla Prusa Jomena. Nadanie obejmowało 40 łanów ziemi. W dokumencie podano również nazwę przyszłej wsi – Jomendorf (tj. wieś Jomena). W gwarze warmińskiej została ona przekształcona na Jondorf. W 1363 roku kapituła zatwierdziła sprzedaż sołectwa przez Jomena. Nowym sołtysem został wówczas Prus o imieniu Preydowe. Wieś została zasiedlona przez wolnych Prusów, podobnie jak pobliski Bartążek.
Pierwszy osadnik polski odnotowany został w 1486 roku. Zwiększony napływ osadników z Polski rozpoczął się jednak dopiero w latach 20. XVI wieku, kiedy funkcję administratora kapituły warmińskiej pełnił Mikołaj Kopernik. W połowie XVI wieku Jaroty posiadały dwóch sołtysów; do 1772 roku jedno sołectwo należało dziedzicznie do rodziny Królów, drugie natomiast do 1672 roku znajdowało się w rękach Derdaków, a następnie Mateblowskich. Pod koniec XVI stulecia doszło do przeniesienia części wolnych Prusów z Bartążka do Jarot; opuszczona ziemia została włączona do utworzonego folwarku kapituły. Wojny szwedzkie doprowadziły do znacznego wyludnienia miejscowości. 24 łany z 34 należących do chłopów leżały odłogiem. W XVII i XVIII stuleciu miejscowa karczma należała do rodziny Kościeszów. Wieś leżała przy trakcie, którym biskupi podróżowali z Warszawy do rezydencji w Lidzbarku Warmińskim. W 1818 roku miejscowość liczyła 220 mieszkańców.
W połowie XIX wieku jednemu z mieszkańców wsi, Janowi Czodrowskiemu, miała się ukazać Matka Boska, która zwróciła się do niego z poleceniem wybudowania kaplicy w Jarotach. Budowla została poświęcona około 1885 roku przez zarządcę parafii bartąskiej, ks. Jana Jabłońskiego. Pierwsza msza została odprawiona 23 stycznia 1889 roku przez urodzonego w Jarotach ks. Walentego Barczewskiego. Po śmierci Czodorowskiego obowiązek opieki nad kaplicą przeszedł na rodzinę Hinzów.
W 1861 roku miejscowość była zamieszkana przez 411 katolików i 3 ewangelików; 396 osób posługiwało się językiem polskim. 1 czerwca 1863 tuż za Jarotami aresztowano Wojciecha Kętrzyńskiego przewożącego broń dla powstańców. W czasie plebiscytu 1920 roku za Prusami oddano 384 głosów; za Polską – 78. W latach 1930–1939 w Jarotach działała polska szkoła, drużyna harcerska, Towarzystwo Młodzieży oraz Towarzystwo Kobiet Polskich. W 1939 roku miejscowość była zamieszkana przez 904 osoby.
W czasie II wojny światowej w Jarotach przebywali przymusowi robotnicy, zarówno Polacy jak i Francuzi. W 1944 roku do miejscowości przybyli ewakuowani mieszkańcy powiatu węgorzewskiego. Jesienią tego roku do Jarot przybyli mieszkańcy wsi Długie w powiecie ełckim. Większość mieszkańców została ewakuowana dopiero 21 stycznia 1945 roku. Ci, którzy pozostali, stali się świadkami i ofiarami brutalnych działań żołnierzy radzieckich. Wielu mieszkańców zostało wysiedlonych w latach 1945–1947.
Ludzie związani z miejscowością
- Alfons Barczewski (1910–1971) – adwokat, działacz oświatowy, nauczyciel
- Alojzy Barczewski (1898–1973) – działacz warmiński, nauczyciel
- Walenty Barczewski (1856–1928) – urodzony w Jarotach duchowny katolicki, działacz narodowy, historyk i etnograf
- Johannes Gehrmann (1933–2004) – urodzony we wsi Jaroty katolicki duchowny, redaktor i działacz społeczny
- Lucjan Latosiński (1885– ?) – nauczyciel szkół polskich w Niemczech, kierownik szkoły polskiej w Jarotach.
- Herbert Monkowski (ur. 1934) – działacz społeczny, prezes Stowarzyszenia Byłych Mieszkańców Powiatu Olsztyńskiego w Niemczech.
- Konrad Sikora (1902–1975) – nauczyciel
- Georg Sterzinsky (1936–2011) – kardynał, biskup Berlina, w Jarotach spędził wczesne dzieciństwo; jego rodzina została wysiedlona do Niemiec w 1946 roku
Zabytki
- Kaplica pw. Matki Bożej Szkaplerznej wzniesiona w 1883 roku
Zobacz też
- Jaroty – dzielnica Olsztyna
Przypisy
- ↑ Gmina Stawiguda [05.03.2010]
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Jasiński Janusz, Magdziarz Bronisław, Jaroty – wieś, kapliczka, kościół, Olsztyn 1994.
Gmina Stawiguda [05.03.2014]