Natura 2000 Puszcza Romincka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Istniejące formy ochrony) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|typ obszaru = Obszar "siedliskowy" - specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) | |typ obszaru = Obszar "siedliskowy" - specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) | ||
|kod = PLH280005 | |kod = PLH280005 | ||
| − | |powierzchnia = 14 754,3 | + | |powierzchnia = 14 754,3 ha |
|kod mapy = PL-WN | |kod mapy = PL-WN | ||
|stopniN = | |stopniN = | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|minutE = | |minutE = | ||
|sekundE = | |sekundE = | ||
| − | |status obszaru = Obszar zatwierdzony Decyzją Komisji Europejskiej | + | |status obszaru = Obszar zatwierdzony Decyzją Komisji Europejskiej |
}} | }} | ||
| − | '''Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka''' - obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW); obszar „siedliskowy” zatwierdzony przez Komisję Europejską do czasu wyznaczenia przez kraj członkowski | + | '''Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka''' - obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW); obszar „siedliskowy” zatwierdzony przez Komisję Europejską do czasu wyznaczenia przez kraj członkowski. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
=== Ogólny opis obszaru === | === Ogólny opis obszaru === | ||
| − | Obszar położony jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego w obrębie makroregionu Pojezierze Litewskie. Obejmuje zwarty kompleks leśny polskiej części Puszczy Rominckiej wraz z otoczeniem. Obszar wyróżnia się młodoglacjalną rzeźbą terenu. Występują tu pasma morenowe i wzgórza kemowe z licznymi obniżeniami, czego konsekwencją są | + | Obszar położony jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, w obrębie makroregionu Pojezierze Litewskie. Obejmuje zwarty kompleks leśny polskiej części Puszczy Rominckiej wraz z otoczeniem. Obszar wyróżnia się młodoglacjalną rzeźbą terenu. Występują tu pasma morenowe i wzgórza kemowe z licznymi obniżeniami, czego konsekwencją są różnice wysokości dochodzące do 120-140 m. Pagórkowate wysoczyzny poprzecinane są dolinami rzek (Błędzianki, Bludzi, Żytkiejmskiej Strugi, Czerwonej Strugi). Część dolin ma charakter bagienny, inne płyną głębokimi rynnami o podgórskim charakterze. Krajobraz urozmaicony jest śródleśnymi polanami, torfowiskami i rozlewiskami bobrowymi. Bardzo interesujące są torfowiska źródliskowe, wykształcone w postaci torfowisk kopułowych (np. w pobliżu rezerwatu "Czerwona Struga") oraz torfowisk wiszących np. w dolinie Błędzianki. Gliniaste pagórki i zbocza porośnięte są lasami, głównie liściastymi, z lipą, klonem, wiązem górskim, grabem i domieszką świerka, natomiast piaszczyste wzniesienia – leszczynowo-świerkowym lasem mieszanym. Równiny są zajęte przez świeże bory sosnowe i świerkowe, a sporadycznie przez bór świerkowy. W zatorfionych dolinach cieków rosną nadrzeczne lasy jesionowo-olszowe. Znaczny udział świerka pospolitego w drzewostanach oraz surowszy niż w innych częściach kraju klimat nadają Puszczy północny charakter. |
<br/> | <br/> | ||
=== Walory przyrodnicze === | === Walory przyrodnicze === | ||
| − | + | Do głównych walorów tego obszaru należy obecność 11 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: bory i lasy bagienne (91D0); grąd subkontynentalny (9170-2); łęg jesionowo –olszowy (91E0-3); źródliskowe lasy olszowe (91E0-4); borealna świerczyna bagienna (91D0-5); starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne (3150); niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (6510); torfowiska przejściowe i trzęsawiska (7140); torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą (7110); górskie i nizinne torfowiska zasadowe (7230); naturalne dystroficzne zbiorniki wodne (3160); nizinne podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników (3260); bogate florystycznie górskie i niżowe murawy bliźniczkowe (6230). | |
| − | Do głównych walorów tego obszaru należy obecność 11 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: bory i lasy bagienne(91D0); grąd subkontynentalny (9170-2); łęg jesionowo –olszowy (91E0-3); źródliskowe lasy olszowe (91E0-4); borealna świerczyna bagienna (91D0-5); starorzecza | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | W granicach obszaru stwierdzono występowanie 3 gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: [[skalnica torfowiskowa]], [[lipiennik Loesela]] | + | W granicach obszaru stwierdzono występowanie 3 gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: [[skalnica torfowiskowa|skalnicy torfowiskowej]], [[lipiennik Loesela|lipiennika Loesela]] i [[sierpowiec błyszczący|sierpowca błyszczącego]]. W Puszczy żyje 28 gatunków zwierząt wymienionych w załącznikach do dyrektyw Siedliskowej i Ptasiej, wskazanych do ochrony w Europie, m.in.: czerwończyk nieparek, skójka gruboskorupowa, koza, różanka, głowacz białopłetwy, [[traszka grzebieniasta]], [[kumak nizinny]], bocian czarny, derkacz, żuraw, mopek, wilk, ryś, [[wydra]] i bóbr europejski. |
<br/> | <br/> | ||
=== Cel ochrony === | === Cel ochrony === | ||
| − | Podstawowym celem ochrony jest zachowanie siedlisk leśnych i torfowiskowych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej oraz gatunków roślin i zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej. Szczególne znaczenie ma ochrona naturalnych bagiennych lasów, zwłaszcza borealnych świerczyn na torfie i borów bagiennych, wraz z charakterystyczną | + | Podstawowym celem ochrony jest zachowanie siedlisk leśnych i torfowiskowych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej oraz gatunków roślin i zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej. Szczególne znaczenie ma ochrona naturalnych bagiennych lasów, zwłaszcza borealnych świerczyn na torfie i borów bagiennych, wraz z charakterystyczną florą i fauną. Świerczyny na torfie zajmują około 5 proc. powierzchni ostoi - tym samym Puszcza Romincka stanowi najważniejszy (obok Puszczy Augustowskiej) obszar występowania tego siedliska w Polsce. Ważnym dla ochrony jest zachowanie subborelanej odmiany grądu w specyficznej, lokalnej postaci, charakteryzującej się dużym udziałem lipy drobnolistnej w drzewostanie i gatunków górskich (jak np. czosnek niedźwiedzi i kokoryczka okółkowa) w runie. W przypadku zwierząt priorytetowa jest ochrona wilka. |
<br/> | <br/> | ||
=== Istniejące formy ochrony === | === Istniejące formy ochrony === | ||
| − | + | Rezerwaty przyrody: [[Rezerwat Czerwona Struga]] (3,6 ha), [[Rezerwat Boczki]] (108,8 ha), [[Rezerwat Dziki Kąt]] (34,1 ha), [[Rezerwat Mechacz Wielki]] (146,7 ha), [[Rezerwat Struga Żytkiejmska]] (467,1 ha) | |
| − | Rezerwaty przyrody: [[Rezerwat Czerwona Struga]] (3,6 ha), [[ Rezerwat Boczki]] (108,8 ha), [[Rezerwat Dziki Kąt]] (34,1 ha),[[Rezerwat Mechacz Wielki]] (146,7 ha), [[Rezerwat Struga Żytkiejmska]] (467,1 ha) | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej]] (14 620,0 ha) | [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej]] (14 620,0 ha) | ||
| Linia 47: | Linia 45: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Pawlikowski Paweł, Siwak Katarzyna | + | Pawlikowski Paweł, Siwak Katarzyna, ''Puszcza Romincka''. W: Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), ''Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim'', Olsztyn, Wydawnictwo Mantis, 2009, s. 251-254. |
<br/> | <br/> | ||
| − | == | + | == Zobacz też == |
| − | + | Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim [http://bip.olsztyn.rdos.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=488:specjalne-obszary-ochrony-siedlisk-soos-natura-2000-w-wojewodztwie-warmisko-mazurskim-listopad-2009&catid=52:natura-2000&Itemid=79] 14.06.2014 | |
| − | Lista Obszarów o | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | http://obszary.natura2000.org.pl/index.php?s=obszar&id=212 | + | [http://obszary.natura2000.org.pl/index.php?s=obszar&id=212] |
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Natura 2000]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: gmina Dubeninki]] [[Kategoria: gmina Gołdap]] [[Kategoria: gmina wiejska Gołdap]] | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Natura 2000]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: gmina Dubeninki]] [[Kategoria: gmina Gołdap]] [[Kategoria: gmina wiejska Gołdap]] | ||
Wersja z 05:53, 22 lis 2014
| Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka | |
| | |
| Typ obszaru | Obszar "siedliskowy" - specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS) |
| Kod | PLH280005 |
| Powierzchnia | 14 754,3 ha |
| Status obszaru | Obszar zatwierdzony Decyzją Komisji Europejskiej |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Współrzędne spoza mapy: Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka : 0/0 | |
| Położenie na mapie Polski  Współrzędne spoza mapy: Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka : 0/0 | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Obszar Natura 2000 Puszcza Romincka - obszar o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW); obszar „siedliskowy” zatwierdzony przez Komisję Europejską do czasu wyznaczenia przez kraj członkowski.
Spis treści
Ogólny opis obszaru
Obszar położony jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, w obrębie makroregionu Pojezierze Litewskie. Obejmuje zwarty kompleks leśny polskiej części Puszczy Rominckiej wraz z otoczeniem. Obszar wyróżnia się młodoglacjalną rzeźbą terenu. Występują tu pasma morenowe i wzgórza kemowe z licznymi obniżeniami, czego konsekwencją są różnice wysokości dochodzące do 120-140 m. Pagórkowate wysoczyzny poprzecinane są dolinami rzek (Błędzianki, Bludzi, Żytkiejmskiej Strugi, Czerwonej Strugi). Część dolin ma charakter bagienny, inne płyną głębokimi rynnami o podgórskim charakterze. Krajobraz urozmaicony jest śródleśnymi polanami, torfowiskami i rozlewiskami bobrowymi. Bardzo interesujące są torfowiska źródliskowe, wykształcone w postaci torfowisk kopułowych (np. w pobliżu rezerwatu "Czerwona Struga") oraz torfowisk wiszących np. w dolinie Błędzianki. Gliniaste pagórki i zbocza porośnięte są lasami, głównie liściastymi, z lipą, klonem, wiązem górskim, grabem i domieszką świerka, natomiast piaszczyste wzniesienia – leszczynowo-świerkowym lasem mieszanym. Równiny są zajęte przez świeże bory sosnowe i świerkowe, a sporadycznie przez bór świerkowy. W zatorfionych dolinach cieków rosną nadrzeczne lasy jesionowo-olszowe. Znaczny udział świerka pospolitego w drzewostanach oraz surowszy niż w innych częściach kraju klimat nadają Puszczy północny charakter.
Walory przyrodnicze
Do głównych walorów tego obszaru należy obecność 11 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej: bory i lasy bagienne (91D0); grąd subkontynentalny (9170-2); łęg jesionowo –olszowy (91E0-3); źródliskowe lasy olszowe (91E0-4); borealna świerczyna bagienna (91D0-5); starorzecza i naturalne eutroficzne zbiorniki wodne (3150); niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie (6510); torfowiska przejściowe i trzęsawiska (7140); torfowiska wysokie z roślinnością torfotwórczą (7110); górskie i nizinne torfowiska zasadowe (7230); naturalne dystroficzne zbiorniki wodne (3160); nizinne podgórskie rzeki ze zbiorowiskami włosieniczników (3260); bogate florystycznie górskie i niżowe murawy bliźniczkowe (6230).
W granicach obszaru stwierdzono występowanie 3 gatunków roślin z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej: skalnicy torfowiskowej, lipiennika Loesela i sierpowca błyszczącego. W Puszczy żyje 28 gatunków zwierząt wymienionych w załącznikach do dyrektyw Siedliskowej i Ptasiej, wskazanych do ochrony w Europie, m.in.: czerwończyk nieparek, skójka gruboskorupowa, koza, różanka, głowacz białopłetwy, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, bocian czarny, derkacz, żuraw, mopek, wilk, ryś, wydra i bóbr europejski.
Cel ochrony
Podstawowym celem ochrony jest zachowanie siedlisk leśnych i torfowiskowych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej oraz gatunków roślin i zwierząt z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej. Szczególne znaczenie ma ochrona naturalnych bagiennych lasów, zwłaszcza borealnych świerczyn na torfie i borów bagiennych, wraz z charakterystyczną florą i fauną. Świerczyny na torfie zajmują około 5 proc. powierzchni ostoi - tym samym Puszcza Romincka stanowi najważniejszy (obok Puszczy Augustowskiej) obszar występowania tego siedliska w Polsce. Ważnym dla ochrony jest zachowanie subborelanej odmiany grądu w specyficznej, lokalnej postaci, charakteryzującej się dużym udziałem lipy drobnolistnej w drzewostanie i gatunków górskich (jak np. czosnek niedźwiedzi i kokoryczka okółkowa) w runie. W przypadku zwierząt priorytetowa jest ochrona wilka.
Istniejące formy ochrony
Rezerwaty przyrody: Rezerwat Czerwona Struga (3,6 ha), Rezerwat Boczki (108,8 ha), Rezerwat Dziki Kąt (34,1 ha), Rezerwat Mechacz Wielki (146,7 ha), Rezerwat Struga Żytkiejmska (467,1 ha)
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej (14 620,0 ha)
Bibliografia
Pawlikowski Paweł, Siwak Katarzyna, Puszcza Romincka. W: Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata (red.), Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Olsztyn, Wydawnictwo Mantis, 2009, s. 251-254.
Zobacz też
Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim [1] 14.06.2014
[2]
