Natura 2000 Ostoja nad Oświnem

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 12:33, 24 lut 2015 autorstwa MartaF (dyskusja | edycje) (Zobacz też)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem

Jezioro Oświn.Fot. Eume. Źródło: commons.wikimedia.orgJezioro Oświn.
Fot. Eume. Źródło: commons.wikimedia.org
Typ obszaru Obszar "siedliskowy" – przyszły specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS)
Kod PLH280044
Powierzchnia 3356,6 ha
Status obszaru Projektowany SOOS, zgłoszony do Komisji Europejskiej.
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem
Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem
Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Obszar Natura 2000 Ostoja nad Oświnem – specjalny obszar ochrony siedlisk (SOOS).

Ogólny opis obszaru

Ostoja zlokalizowana jest w północno-wschodniej części mezoregionu Równina Sępopolska, w makroregionie Nizina Staropruska i podprowincji Pobrzeża Wschodniobałtyckie. Ostoja położona jest w rozległej niecce o brzegach wzniesionych do 80–100 m n.p.m. i dnie obniżającym się do 40–50 m n.p.m. Dominują tu gleby bielicowe. W dolinach cieków i obniżeniach terenowych występują gleby torfowe, a lokalnie mady średnie i gleby mułowo-torfowe. Obecne są tu zbiorowiska leśne z obecnością świerka pospolitego, zbiorowiska grądowe ze zredukowanym udziałem dębu szypułkowego na rzecz lipy drobnolistnej. Dominują tu torfowiska niskie, sporadycznie przejściowe i wysokie.

Walory przyrodnicze

Do głównych walorów tego obszaru należy obecność 6 typów siedlisk przyrodniczych z Załącznika I Dyrektywy Siedliskowej. Są to:

  • grąd subkontynentalny (kod 9170-2)
  • łęg olszowy, olszowo-jesionowy (kod 91E0-3)
  • brzezina bagienna (kod 91D0-1)
  • bór sosnowo-bagienny (kod 91D0-2)
  • las bagienny sosnowo-brzozowy (kod 91D0-6)
  • torfowisko wysokie (kod 7110)

Na terenie Ostoi nad Oświnem stwierdzono występowanie 638 gatunków roślin naczyniowych. Wśród gatunków chronionych oraz rzadkich na Pojezierzu Mazurskim obecne są m.in. turzyca darniowa, centuria pospolita, kokorycz pełna, kukułka szerokolistna, wawrzynek wilczełyko, rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne i grążel żółty.

Teren ostoi jest miejscem bytowania ponad 20 gatunków zwierząt "naturowych". Stwierdzono tu kilkanaście gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 10 gatunków zwierząt z Zał. II Dyrektywy Siedliskowej. Z ssaków występują: nocek łydkowłosy, wydra, bóbr; z płazów – kumak nizinny i traszka grzebieniasta; z gadów - żółw błotny; z ryb – koza, różanka, piskorz oraz z bezkręgowców – pachnica dębowa. Z chronionych gatunków zwierząt zarejestrowano m.in. borsuka, łosia, skójkę malarską, szczeżuję olbrzymią, raka błotnego i ropuchę zieloną.
Teren ten bogaty jest również w rzadkie gatunki porostów (tzw. grzybów zlichenizowanych). Na uwagę zasługują: płucnica islandzka, mąkla tarniowa, odnożyca mączysta, odnożyca kępkowa, tarczownica okopcona, pawężnica psia, pawężnica jabłkowa.
W obiekcie, od kilkunastu lat przebywa wolnościowe stado zachowawcze konika polskiego, liczące ok. 20 osobników, utworzone głównie z hodowli popielniańskiej.

Cel ochrony

Podstawowymi celami ochrony są:

  • zachowanie właściwej struktury biocenoz, w celu zachowania wysokiej różnorodności biologicznej obszaru
  • utrzymanie areału siedlisk przyrodniczych o istotnym znaczeniu dla Wspólnoty Europejskiej
  • zachowanie stanowisk gatunków z Załącznika II Dyrektywy Siedliskowej

Istniejące formy ochrony

Rezerwaty przyrody:

Zobacz też

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [10.12.2014]
obszary.natura2000.org.pl [10.12.2014]
ine.eko.org.pl [10.12.2014]

Bibliografia

Kucharski L., Kloss M., Ostoja nad Oświnem, [w:] Obszary Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, red. Hołdyński Czesław, Krupa Małgorzata, Olsztyn 2009, s. 220-223.
Cente.jpg
Centuria pospolita (Centaurium erythraea Rafn).
Źródło: commons.wikimedia.org
Emys.jpg
Żółw błotny (Emys orbicularis).
Fot. Eveha. Źródło: commons.wikimedia.org