Górowo Iławeckie (gmina wiejska)

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 07:47, 23 wrz 2014 autorstwa Arom (dyskusja | edycje) (→‎Obszary chronione i pomniki przyrody)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Gmina Górowo Iławeckie
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Rodzaj gminy wiejska
Wójt Bożena Olszewska-Świtaj
Powierzchnia 416 km²
Liczba sołectw 36
Liczba miejscowości 68
Liczba ludności (2013)
Gęstość zaludnienia 		7103
17 osób/km²
Strefa numeracyjna 89
Tablice rejestracyjne NBA
TERYT 2801052
Urząd gminy
ul. Kościuszki 17 11-220 Górowo Iławeckie
Strona internetowa gminy
Biuletyn Informacji Publicznej gminy

Gmina Górowo Iławeckie – gmina wiejska położona w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, w północno-zachodniej części powiatu bartoszyckiego. Siedziba gminy znajduje się w Górowie Iławeckim.

Jedna z największych[1] pod względem powierzchni gmin w Polsce, piąta pod względem powierzchni gmina w województwie warmińsko-mazurskim i druga w powiecie bartoszyckim. Gmina rolnicza, położona w atrakcyjnym turystycznie rejonie. Większa część terytorium gminy Górowo Iławeckie leży w mezoregionie Wzniesień Górowskich (zachodnia część gminy), część wschodnia leży w Pasie Pobrzeży Bałtyckich, w regionie Niziny Staropruskiej, mezoregionie Niziny Sępopolskiej.Teren gminy wyróżnia się wysokimi walorami krajobrazowymi i przyrodniczymi, stanowi on ostoję dla wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt.

Władzę w gminie od 2006 roku sprawuje wójt Bożena Olszewska-Świtaj[2].

Powierzchnia gminy

Gmina Górowo Iławeckie zajmuje powierzchnię 416 km2[3]. W tym:

  • Lasy: 38,2% (15883,2 ha);
  • Wody: 0,64% (266 ha);
  • Użytki rolne: 55,3% (22991 ha).

Gmina stanowi 31,8% powierzchni powiatu bartoszyckiego.

Demografia

Liczba ludności gminy według danych z 2013 roku wynosi[4]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób  % osób  % osób  %
liczba 7103 100 3528 49,7 3575 50,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²) 		17 8 8

Saldo migracji wewnętrznych i zagranicznych na pobyt stały w 2012 roku w gminie Bartoszyce wynosiło -33 osoby[5], co stanowi 8,31% migracji ludności w powiecie bartoszyckim oraz 1,27% w województwie warmińsko-mazurskim.

Historia gminy jako jednostki administracyjnej

Na mocy dekretów wydanych przez PKWN w 1944 roku[6][7] określono organizację i zakres działania samorządów terytorialnych. Pod koniec czerwca 1945 roku, przedstawiciele polskiej administaracji przejęli władzę na terenie Górowa i okolic od sowieckiej komendantury wojskowej.

Powstające granice i podziały terytorialne na ziemiach dawnych Prus Wschodnich opierały się początkowo na niemieckim podziale administracyjnym. Ziemie obecnej gminy wiejskiej Górowo Iławeckie znalazły się w powiecie iławeckim, w skład którego wchodziły tereny obecnego miasta i gminy Górowo Iławeckie oraz Iławki (dzisiejszy Bagrationowsk, Iława Pruska, ros. Багратионовск, niem. Preußisch Eylau) i okolic. W sierpniu 1945 roku starosta iławecki podzielił powiat na gminy, a te na gromady. Siedziby gmin wyznaczono w Bukowcu, Pieszkowie, Gałajnach, Wojciechach, Kandytach, oraz w Górowie i Iławce[8]. Po ustaleniu granic państwa polskiego, ziemie gminy Górowo Iławeckie weszły w skład pomniejszonego powiatu iławeckiego z siedzibą w Górowie Iławeckim, który stał się częścią województwa olsztyńskiego utworzonego na mocy Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 maja 1946 roku[9], a na podstawie rozporządzenia z 15 grudnia 1958 roku został przemianowany na powiat górowski[10]. W 1961 roku tereny gminy Górowo Iławeckie zostały włączone do powiatu bartoszyckiego[11].

W 1972 roku, na podstawie Ustawy z 29 listopada 1972 roku o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych[12], istniejące od 1954 roku w powiatach gromady zostały przekształcone w gminy. Na terenie ówczesnego powiatu bartoszyckiego utworzono 5 gmin. Na mocy uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej z dni 6 grudnia 1972 roku miasto i gmina Górowo Iławeckie stały się jedną jednostką administracyjną z siedzibą w Górowie Iławeckim[13]. W skład nowo utworzonej gminy wchodziły obszary sołectw: Bądze, Dęby, Dwórzno, Gałajny, Glądy, Janikowo, Krasnołąka, Kumkejmy, Pareżki, Paustry, Pieszkowo, Sołtysowizna, Toprzyny, Warszkajty, Wiewiórki, Wojmiany, Wokiele, Woryny, Zielenica, Zięby, Żywkówko. 1 czerwca 1975 roku, na podstawie Ustawy o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa[14], przestał istnieć powiat bartoszycki. Gmina Górowo Iławeckie została bezpośrednio częścią województwa olsztyńskiego. W 1976 roku do gminy Górowo Iławeckie włączono obszar gminy Kandyty obejmujący sołectwa: Augamy, Bukowiec, Dobrzynka, Grotowo, Kandyty, Kiwajny, Sągnity, Skarbiec, Worszyny[15].

Kolejne zmiany podziału administracyjnego państwa[16] umiejscowiły gminę wiejską Górowo Iławeckie w powołanym 1 stycznia 1999 roku województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim rozdzielając dotychczasową jednostkę administracyjną na gminę wiejską i miejską.

Gmina wiejska Górowo Iławeckie sąsiaduje z: gminą miejską Górowo Iławeckie, gminami Bartoszyce, Lelkowo, Pieniężno, Lidzbark Warmiński oraz z Rosją.

Miejscowości na terenie gminy

Sołectwa: Augamy, Bądze, Bukowiec, Czyprki, Dwórzno, Dobrzynka, Dzikowo Iławeckie, Dęby, Gałajny, Glądy, Grotowo, Janikowo, Kumkiejmy, Krasnołąka, Kamińsk, Kandyty, Kiwajny, Lipniki, Piasty Wielkie, Piasek, Pieszkowo, Pareżki, Paustry, Sołtysowizna, Sągnity, Skarbiec, Stega Mała, Toprzyny, Woryny, Wojmiany, Wągniki, Wiewiórki, Wokiele, Zielenica, Żywkowo, Zięby.

Pozostałe miejscowości: Bądle, Deksyty, Dulsin, Galiny, Gniewkowo, Grądzik, Gruszyny, Kanie Iławeckie, Kierno, Kumkiejmy Przednie, Lisiak, Malinowo, Mątyty, Meszniak, Nerwiki, Nowa Karczma, Nowa Wieś Iławecka, Okopek, Orsy, Paprocina, Paustry (osada), Piaseczno, Piasty Małe, Powiersze, Półwiosek, Pudlikajmy, Reszkowo, Robity, Saruny, Sędziwojewo, Sigajny, Stabławki, Świadki Górowskie, Świadki Iławeckie, Trojaczek, Warszkajty, Wągródka, Weskajmy, Wężykowo, Włodkowo, Worławki, Wormie, Worszyny, Zabłocie, Żołędnik, Żuławy.

Gospodarka

Położenie na uboczu głównych szlaków komunikacyjnych oraz znaczna lesistość gminy warunkuje jej profil gospodarczy. Ważną gałęzią gospodarki w gminie Górowo Iławeckie jest rolnictwo. Użytki rolne o dobrych glebach zajmują w gminie powierzchnię 16 892 ha, w tym 7832 ha wykorzystywanych jest pod zasiewy. Według danych Powszechnego Spisu Rolnego z 2010 roku w gminie znajduje 941 gospodarstw rolnych, w tym 662 (70%) o powierzchni powyżej 1 ha i 265 (28,1%) o powierzchni powyżej 15 ha. Ponad 80% gospodarstw prowadzi produkcję rolniczą, 70,8% produkuje głównie na rynek, pozostałe gospodarstwa nie prowadzą produkcji rolnej lub produkują na potrzeby własne. W hodowli dużą rolę odgrywa hodowla bydła. Największe gospodarstwa rolne prowadzą działalność jako przedsiębiorstwa (często spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) lub grupy producenckie.[17]

W gminie Górowo Iławeckie istnieje 199 podmiotów gospodarki narodowej wpisanych do rejestru REGON: 192 to podmioty należące do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, pozostałe 7, to podmioty sfery publicznej[18]. W gminie brak dużych zakładów produkcyjnych. Jednym z większych jest: Cegielnia Sągnity S.C. w Sągnitach.

Pomimo wielu walorów krajobrazowych i przyrodniczych wystepujących na terenie gminy, turystyka nie odgrywa w gminie wiejskiej Górowo Iławeckie znaczącej roli. Istniejąca baza noclegowa jest niewielka.

Liczba ludności bezrobotnej zarejestrowanej pod koniec 2012 roku w gminie wiejskiej Górowo Iławeckie wynosiła 967 osób [19], co stanowi 14,67% bezrobotnych w powiecie bartoszyckim.

Ze środowiskowej pomocy społecznej korzysta w gminie 29,8% ludności[20].

Gmina należy do Związku Gmin "EKOWOD".

W nowej Strategii rozwoju województwa warmińsko-mazurskiego z 2013 r. teren gminy został zakwalifikowany do obszarów przygranicznych, wymagających strategicznej interwencji.

Kultura i turystyka

Instytucje zajmujące się pracą na rzecz kultury na terenie gminy

Ołtarz w Kościele pw. św. Marii Magdaleny w Pieszkowie

Wydarzenia kulturalne związane z gminą

  • Dni Rodziny w Gminie Górowo Iławeckie.

Ludzie związani z gminą

Kaplica pw. Matki Boskiej Różańcowej w Janikowie

Zabytki znajdujące się na terenie gminy

Kościół w Kandytach

Szlaki i atrakcje turystyczne

Informacje o atrakcjach turystycznych można uzyskać w Punkcie Informacji Turystycznej, ul. Kościuszki 26, 11-220 Górowo Iławeckie oraz na stronie internetowej http://www.gorowo.eu.org/

Szkolnictwo


Sport


Inne organizacje i instytucje


Obszary chronione i pomniki przyrody

Na obszarze gminy Górowo Iławeckie tereny chronione zajmują 16938,2 ha w tym:

  • rezerwat przyrody (17,3 ha);
  • obszary chronionego krajobrazu (16810,1 ha);
  • użytki ekologiczne (110,8 ha)[23].

Rezerwat przyrody:

Obszary chronionego krajobrazu:

Obszary chronione Natura 2000:

Na terenie gminy Bartoszyce występują 3 użytki ekologiczne:

  • Malina Moroszka w Warszkajtach - typ florystyczny, ochrona stanowiska maliny moroszki (11,83 ha);
  • Moroszka na Toprzynach - typ florystyczny, ochrona stanowiska maliny moroszki (12 ha);
  • Grądzik - ochrona bazy pokarmowej bociana białego (87,02 ha)[26].

Z pozostałych form ochrony przyrody na terenie gminy Górowo Iławeckie znajduje się 71 pomników przyrody (ożywionej i nieożywionej). Ochroną objęto przede wszystkim wiekowe okazy dębów, buków i lip. Są tutaj i głazy narzutowe, jak ten w pobliżu Stegi Małej.

Ważną rolę w zachowaniu różnorodności biologicznej na terenach zurbanizowanych pełnią tereny zielone. Zajmują one na obszarze Gminy Górowo Iławeckie powierzchnię 2,9 ha.

Ciekawostki

  • Z Tajemniczą Górą w Pareżkach wiąże się wiele historii związanych z II wojną światową. Miejsce to jest znane z poszukiwań Bursztynowej Komnaty;
  • Pod Pruską Iławką (dzisiejszy Bagrationowsk w Rosji), doszło do jednej najkrwawszych batalii epoki napoleońskiej. Początek tej bitwie dało starcie pod Dwórznem;
  • W czasie II wojny światowej w pobliżu Kamińska mieściło się komando robocze największego obozu jenieckiego w Prusach Wschodnich – Stalagu 1A Stablack. Pierwszymi jeńcami byli polscy żołnierze, którzy bronili Westerplatte oraz ich dowódcy. W obozie przebywali także obrońcy Warszawy i Modlina.


Bibliografia

  1. Dz.U. 1944 nr 2 poz. 8, Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 21 sierpnia 1944 r. o trybie powołania władz administracji ogólnej I-ej i II-ej instancji. [[23]]
  2. Dz.U. 1944 nr 14 poz. 74, Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 listopada 1944 r. o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego. [[24]]
  3. Dz.U. 1946 nr 28 poz. 177, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 maja 1946 r. w sprawie tymczasowego podziału administracyjnego Ziem Odzyskanych.[[25]]
  4. Dz.U. 1958 nr 76 poz. 393, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1958 r. w sprawie zmiany nazw niektórych powiatów w województwach olsztyńskim, poznańskim i zielonogórskim.[26]]
  5. Dz.U. 1961 nr 50 poz. 271, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 listopada 1961 r. w sprawie zniesienia i zmiany granic niektórych powiatów w województwie olsztyńskim.[[27]]
  6. Dz.U. 1972 nr 49 poz. 312, Ustawa z dnia 29 listopada 1972 r. o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych.[[28]]
  7. Dz.U. 1975 nr 16 poz. 91, Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. [[29]]
  8. Dz.U. 1976 nr 1 poz. 12, Rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 stycznia 1976 r. w sprawie połączenia, zniesienia, utworzenia oraz zmiany granic i nazw gmin oraz ustalenia siedzib gminnych organów władzy i administracji państwowej w województwach: bydgoskim, częstochowskim, jeleniogórskim, konińskim, koszalińskim, miejskim krakowskim, lubelskim, nowosądeckim i olsztyńskim.[[30]]
  9. Dz.U. 1998 nr 103 poz. 652, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów.[[31]]
  10. Uchwała Nr XXI/83/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie olsztyńskim. [w:] Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, Olsztyn 1972.
  11. Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1987.
  12. Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2013 r., GUS, Warszawa 2013.
  13. Program ochrony środowiska dla gminy Górowo Iławeckie na lata 2012-2015 z perspektywą na lata 2016-2019.[w:]BIP Wrota Warmii i Mazur [[32]]
  14. Przewodnik po ziemi bartoszyckiej, Goniec Bartoszycki.[[33]]
  15. Bank Danych Lokalnych GUS.[[34]]
  16. BIP Wrota Warmii i Mazur [[35]]
  17. Leksykon kultury Warmii i Mazur. [[36]]
  18. Rejestr Rezerwatów Przyrody województwa warmińsko-mazurskiego.[[37]]
  19. Urząd Gminy Górowo Iławeckie. [[38]]
  20. UStat w Olsztynie [[39]]
  21. Zespół Szkół w Kandytach [[40]]

Przypisy

  1. ↑ Bank Danych Lokalnych GUS [1] (data dostępu 27.01.2014)
  2. ↑ BIP Wrota Warmii i Mazur [2] (data dostępu 27.01.2014)
  3. ↑ UStat w Olsztynie [3], [4] (data dostępu 27.01.2014)
  4. ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 VI 2013 r., GUS, Warszawa 2013.
  5. ↑ Bank Danych lokalnych GUS, Dane roczne wg podgrup cech [5] (data dostępu 27.01.2014)
  6. ↑ Dz.U. 1944 nr 2 poz. 8, Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 21 sierpnia 1944 r. o trybie powołania władz administracji ogólnej I-ej i II-ej instancji.[6]
  7. ↑ Dz.U. 1944 nr 14 poz. 74, Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 listopada 1944 r. o organizacji i zakresie działania samorządu terytorialnego.[7]
  8. ↑ Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1987.
  9. ↑ Dz.U. 1946 nr 28 poz. 177, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 maja 1946 r. w sprawie tymczasowego podziału administracyjnego Ziem Odzyskanych.[8]
  10. ↑ Dz.U. 1958 nr 76 poz. 393, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1958 r. w sprawie zmiany nazw niektórych powiatów w województwach olsztyńskim,poznańskim i zielonogórskim.[9]
  11. ↑ Dz.U. 1961 nr 50 poz. 271, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 listopada 1961 r. w sprawie zniesienia i zmiany granic niektórych powiatów w województwie olsztyńskim.[10]
  12. ↑ Dz.U. 1972 nr 49 poz. 312, Ustawa z dnia 29 listopada 1972 r. o utworzeniu gmin i zmianie ustawy o radach narodowych.[11]
  13. ↑ Uchwała Nr XXI/83/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie olsztyńskim.
  14. ↑ Dz.U. 1975 nr 16 poz. 91, Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. [12]
  15. ↑ Dz.U. 1976 nr 1 poz. 12, Rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 stycznia 1976 r. w sprawie połączenia, zniesienia, utworzenia oraz zmiany granic i nazw gmin oraz ustalenia siedzib gminnych organów władzy i administracji państwowej w województwach: bydgoskim, częstochowskim, jeleniogórskim, konińskim, koszalińskim, miejskim krakowskim, lubelskim, nowosądeckim i olsztyńskim.[13]
  16. ↑ Dz.U. 1998 nr 103 poz. 652, Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów.[14]
  17. ↑ Program ochrony środowiska dla gminy Górowo Iławeckie 2012-2015 z perspektywą na lata 2016-2019. [15]
  18. ↑ Bank Danych lokalnych GUS[16] (data dostępu 27.01.20104)
  19. ↑ Bank Danych Lokalnych GUS [17] (data dostępu 27.01.2014)
  20. ↑ Bank Danych Lokalnych GUS (data dostępu 27.01.2014)
  21. ↑ Informacja w sprawie zamiaru połączenia instytucji kultury.[18]
  22. ↑ UG Górowo Iławeckie[[19]]
  23. ↑ Program ochrony środowiska dla gminy Górowo Iławeckie na lata 2012-2015 z perspektywą na lata 2016-2019.[[20]]
  24. ↑ Rejestr Rezerwatów Przyrody województwa warmińsko-mazurskiego [21]
  25. ↑ Ostoja Warmińska [22]
  26. ↑ Program ochrony środowiska dla gminy Górowo Iławeckie na lata 2012-2015 z perspektywą na lata 2016-2019.
Źródło: „http://encyklopedia.warmia.mazury.pl/index.php?title=Górowo_Iławeckie_(gmina_wiejska)&oldid=50383”