Buk zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę "'''Buk zwyczajny''' (''Fagus sylvatica'' L.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (''Fagaceae''). Dorasta do wysokości 35(50) m i należy do największych krajowych ...")
 
 
(Nie pokazano 100 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Buk zwyczajny''' (''Fagus sylvatica'' L.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (''Fagaceae''). Dorasta do wysokości 35(50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, 5-10 cm długości, na brzegu pofalowane i owłosione. Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w katach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami. Drewno buka, twarde i ciężkie, jest używane w meblarstwie, tokarstwie i do wyrobu parkietów.
+
{{Roślina infobox
Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka, obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: Węgorzewo–Mrągowo–Olsztyn–Brodnica, i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach „Dębowo” i „Bukowy”, położonych pomiędzy Biskupcem i Reszlem.
+
|Nazwa rośliny = Buk zwyczajny
Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnująca wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach.
+
|Nazwa łacińska = Fagus sylvatica
Dominowanie tego gatunku w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur jest zjawiskiem stosunkowo młodym i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku dębu, klonu i lipy).
+
|L = L.
W województwie warmińsko-mazurskim najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można na Wysoczyźnie Elbląskiej, na Wzniesieniach Górowskich, w Lasach Iławskich oraz w Górach Dylewskich.
+
|Pusta linia = <br/>
 +
|grafika = liscie buka.jpg
 +
|podpis grafiki = Buk zwyczajny – liście.<br> Fot. Dariusz Kubiak.
 +
|Systematyka = Systematyka
 +
|Domena = eukarionty
 +
|Królestwo = rośliny
 +
|Podkrólestwo = rośliny naczyniowe
 +
|Gromada = okrytonasienne
 +
|Klasa = dwuliścienne
 +
|Rząd = bukowce
 +
|Rodzina = bukowate
 +
|Rodzaj = buk
 +
|Gatunek = buk zwyczajny
 +
|Synonimy = Synonimy
 +
|Lista synonimów =
 +
}}
 +
'''Buk zwyczajny''' (''Fagus sylvatica'' L.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (''Fagaceae'').<br/><br>
 +
[[Plik:kamienna gora.jpg|thumb|right|290px|Buczyna w rezerwacie Kamienna Góra koło Jonkowa – aspekt wiosenny. Fot. Dariusz Kubiak.]]
 +
[[Plik:debowo.jpg|thumb|right|290px|Buczyna w rezerwacie Dębowo koło Biskupca – aspekt letni. Fot. Dariusz Kubiak.
 +
]]
 +
== Morfologia ==
 +
Dorasta do wysokości 35 (50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, o długości od 5 do 10 cm, na brzegu pofalowane i owłosione.  
  
B. Polakowski: Świat roślinny Warmii i Mazur. Olsztyn: Pojezierze, 1971.
+
Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami.
S. Białobok (red.): Buk zwyczajny Fagus sylvatica L. Nasze drzewa leśne, 10. PWN, Warszawa-Poznań, 1990.
+
 
W. Matuszkiewicz, P. Sikorski, W. Szwed, M. Wierzba: Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla. Warszawa: PWN, 2012.
+
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 +
Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka obejmująca m.in. [[Warmia|Warmię]] i [[Mazury|Mazury]]. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: [[Węgorzewo]]–[[Mrągowo]]–[[Olsztyn]]–Brodnica ([[Brodnicki Park Krajobrazowy]]), i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach [[Rezerwat Dębowo|Dębowo]] i [[Rezerwat Bukowy|Bukowy]], położonych pomiędzy [[Biskupiec|Biskupcem]] i [[Reszel|Reszlem]], a także na terenie [[Mazurski Park Krajobrazowy II|Mazurskiego Parku Krajobrazowego]].
 +
 
 +
Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem drzew klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach.
 +
 
 +
Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur to zjawisko stosunkowo młode i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa).  
 +
 
 +
W [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]] najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na [[Wysoczyzna Elbląska|Wysoczyźnie Elbląskiej]] (las liściasty z dominacją buka występuje m.in. w [[Rezerwat Nowinka|Rezerwacie Nowinka]], w [[Rezerwat Pióropusznikowy Jar|Rezerwacie Pioropusznikowy Jar]] stanowi on 65% składu gatunkowego drzewostanów), [[Wzgórza Dylewskie|Wzgórzach Dylewskich]] (m.in. w [[Rezerwat Dylewo|Rezerwacie Dylewo]] i [[Natura 2000 Ostoja Dylewskie Wzgórza|Ostoi Dylewskie Wzgórza]]), w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]] i [[Park Krajobrazowy Pojezierza Iławskiego|Parku Krajobrazowym Pojezierza Iławskiego]], [[Rezerwat Las Warmiński|Rezerwacie "Las Warmiński"]] oraz uroczysku [[Rezerwat Kamienna Góra|Kamienna Góra]] koło [[Jonkowo|Jonkowa]]. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych położone są w okolicach [[Dobre Miasto|Dobrego Miasta]] i stanowią najdalej na wschód wysunięte zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie. Objęto je ochroną, ustanawiając specjalny obszar ochrony siedlisk [[Natura 2000]] pod nazwą [[Warmińskie Buczyny]].
 +
 
 +
W celu ochrony starodrzewu m.in. i tego gatunku powstał [[Rezerwat Pupy]] w [[Powiat szczycieński|powiecie szczycieńskim]] i [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie]] w [[Powiat ostródzki|powiecie ostródzkim]]. Las z udziałem buka zobaczyć można na terenie [[Leśne Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach|Leśnego Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach]], w [[Natura 2000 Jezioro Długie|Ostoi "Jezioro Długie"]] w powiecie ostródzkim, [[Rezerwat Ostrów Tarczyński|Rezerwacie Ostrów Tarczyński]] w [[Powiat działdowski|powiecie działdowskim]] oraz w [[Rezerwat Ostoja bobrów na rzece Pasłęce|Rezerwacie Ostoja bobrów na rzece Pasłęce]].
 +
<br/>
 +
 
 +
== Wartość użytkowa ==
 +
Drewno buka – twarde i ciężkie – jest używane w meblarstwie, tokarstwie oraz przy wyrobie parkietów.
 +
 
 +
== Ciekawostki ==
 +
*Z bukiem zwyczajnym związane jest występowanie różnych gatunków grzybów, np. pod drzewem spotykany jest [[Lejkowiec dęty|lejkowiec dęty]], [[Szyszkowiec łuskowaty|szyszkowiec łuskowaty]], na jego korze - [[Puchlinka ząbkowata|puchlinka ząbkowata]], [[Literak właściwy|literak właściwy]] i [[Otwornica półkulista|otwornica półkulista]], pod korą - [[Błyskoporek podkorowy|błyskoporek podkorowy]], natomiast na korzeniach - [[siedzuń sosnowy]]. Na przewróconych lub złamanych pniach drzew występuje [[soplówka bukowa]] i [[soplówka jeżowata]].
 +
*W buczynach spotkać można [[czworolist pospolity]].
 +
*Wskutek zmian klimatycznych związanych z globalnym ociepleniem przewiduje się stopniowe powiększanie się obszarów, na których buk zwyczajny i występuje.
 +
 
 +
== Zobacz też ==
 +
Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, [http://olsztyn.rdos.gov.pl/images/sdf/warminskie_buczyny_sdf.pdf Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie] [10.06.2014]<br/>
 +
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Buk_zwyczajny pl.wikipedia.org, buk zwyczajny] [10.06.2014]<br/>
 +
 
 +
== Bibliografia ==
 +
''Buk zwyczajny. Fagus sylvatica L.'', red. Stefan Białobok, seria ''Nasze drzewa leśne'', t. 10, Warszawa-Poznań 1990.<br/>
 +
Polakowski Benon, ''Świat roślinny Warmii i Mazur'', Olsztyn 1971.<br/>
 +
''Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla'', red. naukowa Władysław Matuszkiewicz, Piotr Sikorski i.in., Warszawa 2012.<br>
 +
 
 +
[[Kategoria: Przyroda]]
 +
 
 +
[[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]]

Aktualna wersja na dzień 11:31, 11 mar 2015

Buk zwyczajny

Fagus sylvatica
L.
Buk zwyczajny – liście. Fot. Dariusz Kubiak.
Buk zwyczajny – liście.
Fot. Dariusz Kubiak.
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa dwuliścienne
Rząd bukowce
Rodzina bukowate
Rodzaj buk
Gatunek buk zwyczajny
Synonimy

Buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.) – gatunek drzewa z rodziny bukowatych (Fagaceae).

Buczyna w rezerwacie Kamienna Góra koło Jonkowa – aspekt wiosenny. Fot. Dariusz Kubiak.
Buczyna w rezerwacie Dębowo koło Biskupca – aspekt letni. Fot. Dariusz Kubiak.

Morfologia

Dorasta do wysokości 35 (50) m i należy do największych krajowych drzew liściastych. Samotnie rosnące drzewa mają pień krótki i bardzo rozłożystą koronę, rosnące w zwarciu – pień długi, koronę krótką i wąską. Srebrzyście szara korowina przeważnie pozostaje gładka do starości. Liście są eliptyczne lub jajowate, o długości od 5 do 10 cm, na brzegu pofalowane i owłosione.

Buki są drzewami jednopiennymi, ich kwiaty są rozdzielnopłciowe, wiatropylne, niepozorne, zebrane w kwiatostany osadzone w kątach liści na pędach jednorocznych. Owoce (orzeszki – bukiew) są trójgraniaste, zebrane po 2-3 w zdrewniałych kolczastych okrywach (miseczkach), pękających 4 klapami.

Rozmieszczenie i ekologia

Buk pospolity występuje w środkowej, południowej i zachodniej Europie. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu buka obejmująca m.in. Warmię i Mazury. Biegnie ona mniej więcej wzdłuż linii: WęgorzewoMrągowoOlsztyn–Brodnica (Brodnicki Park Krajobrazowy), i dalej: Bydgoszcz–Poznań–Warszawa–Lublin–Tomaszów Lubelski. Na wschód od tej linii obserwować można drzewostany bukowe tylko na wyspowych stanowiskach, m.in. w rezerwatach Dębowo i Bukowy, położonych pomiędzy Biskupcem i Reszlem, a także na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego.

Buk zwyczajny jest typowym gatunkiem drzew klimatu umiarkowanego o charakterze oceanicznym. Wymaga znacznej wilgotności powietrza i ma duże wymagania cieplne na obszarach nizinnych. Mimo swej okazałości jest wrażliwy na suszę, stagnującą wodę i silne mrozy, dlatego lubi regiony o wilgotnym powietrzu i łagodnych zimach.

Dominowanie buka w niektórych kompleksach leśnych zachodnich obszarów Warmii i Mazur to zjawisko stosunkowo młode i, podobnie jak w przypadku świerka pospolitego, w dużym stopniu związane jest z działalnością człowieka. Wskazują na to m.in. stosunkowo nieliczne w regionie nazwy miejscowości wywodzących się od buka (częste w przypadku innych gatunków, takich jak np. dąb, klon czy lipa).

W województwie warmińsko-mazurskim najpiękniejsze drzewostany bukowe spotkać można m.in. na Wysoczyźnie Elbląskiej (las liściasty z dominacją buka występuje m.in. w Rezerwacie Nowinka, w Rezerwacie Pioropusznikowy Jar stanowi on 65% składu gatunkowego drzewostanów), Wzgórzach Dylewskich (m.in. w Rezerwacie Dylewo i Ostoi Dylewskie Wzgórza), w Lasach Iławskich i Parku Krajobrazowym Pojezierza Iławskiego, Rezerwacie "Las Warmiński" oraz uroczysku Kamienna Góra koło Jonkowa. Dobrze zachowane starodrzewia lasów bukowych położone są w okolicach Dobrego Miasta i stanowią najdalej na wschód wysunięte zwarte enklawy tego gatunku w całym zasięgu występowania w Europie. Objęto je ochroną, ustanawiając specjalny obszar ochrony siedlisk Natura 2000 pod nazwą Warmińskie Buczyny.

W celu ochrony starodrzewu m.in. i tego gatunku powstał Rezerwat Pupy w powiecie szczycieńskim i Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie w powiecie ostródzkim. Las z udziałem buka zobaczyć można na terenie Leśnego Arboretum Warmii i Mazur w Kudypach, w Ostoi "Jezioro Długie" w powiecie ostródzkim, Rezerwacie Ostrów Tarczyński w powiecie działdowskim oraz w Rezerwacie Ostoja bobrów na rzece Pasłęce.

Wartość użytkowa

Drewno buka – twarde i ciężkie – jest używane w meblarstwie, tokarstwie oraz przy wyrobie parkietów.

Ciekawostki

Zobacz też

Lista Obszarów o Znaczeniu dla Wspólnoty Natura 2000 w województwie warmińsko-mazurskim, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [10.06.2014]
pl.wikipedia.org, buk zwyczajny [10.06.2014]

Bibliografia

Buk zwyczajny. Fagus sylvatica L., red. Stefan Białobok, seria Nasze drzewa leśne, t. 10, Warszawa-Poznań 1990.
Polakowski Benon, Świat roślinny Warmii i Mazur, Olsztyn 1971.
Zbiorowiska roślinne Polski. Lasy i zarośla, red. naukowa Władysław Matuszkiewicz, Piotr Sikorski i.in., Warszawa 2012.